GÜLMEZ BİRÂDERLER – 1885 ile 1890 arasında ermeni asıllı üç fotografcı kardeş ; bu isimle yahud “Gülmezoğulları” ismi ile anılan fotografhâneleri Galatada , Karaköyden Tophâneye doğru uzanan Topcular Caddesinde idi. Şöhretlerini resimli Mâlûmat mecmuasına çekdikleri resimler ve o mecmanın kendilerine yapdığı reklâmla sağlamışlardı, hatta mecmuanın bir nushasına üç kardeşin portre fotografları bile konmuş, fakat kendi isimleri yazılmayub Gülmez Birâderler denmekle yetinilmişdi. Kalender halk şâirlerinden ve muhakkak ki çok şirin, zarif bir kişi olan Merdivenköylü Bitli Tevfik Efendi, bize tevdi ettiği notlar arasında bu fotografhânenin son zamanları içun şunları yazıyor : “Meşhur fotografhâne üç kardeşlerin en büyüğünün oğlu olan Kirkor’a kaldı; bıçkın meşreb bir genc idi ; çok iş yapan, para kazanır fakat haftalık yolunda yerdi; kayıkçılar, rıhtım hammalları, tramvay ve araba sürücüleri, yangın tulumbacılık arasından edindiği ayaktaşlarla meyhânelerde, umumhânelerde, hamamlarda dolaşırdı. Şu beyitler onun hakkında yazdığım yârelerdi : En küçüğü Kirkordur Gülmez Birâderlerin Münâhik serdarıdır ermen şah dilberlerin Kim demiş gülmez diye hem güler hem güldürür Uşşâkın arslan gibi güler yüzle öldürür Hemdemi yârü gaarı Galatanın itleri Enâzilü velâfen zeberdest yiğitleri Güzel r...

GÜLMEZ BİRÂDERLER – 1885 ile 1890 arasında ermeni asıllı üç fotografcı kardeş ; bu isimle yahud “Gülmezoğulları” ismi ile anılan fotografhâneleri Galatada , Karaköyden Tophâneye doğru uzanan Topcular Caddesinde idi. Şöhretlerini resimli Mâlûmat mecmuasına çekdikleri resimler ve o mecmanın kendilerine yapdığı reklâmla sağlamışlardı, hatta mecmuanın bir nushasına üç kardeşin portre fotografları bile konmuş, fakat kendi isimleri yazılmayub Gülmez Birâderler denmekle yetinilmişdi. Kalender halk şâirlerinden ve muhakkak ki çok şirin, zarif bir kişi olan Merdivenköylü Bitli Tevfik Efendi, bize tevdi ettiği notlar arasında bu fotografhânenin son zamanları içun şunları yazıyor : “Meşhur fotografhâne üç kardeşlerin en büyüğünün oğlu olan Kirkor’a kaldı; bıçkın meşreb bir genc idi ; çok iş yapan, para kazanır fakat haftalık yolunda yerdi; kayıkçılar, rıhtım hammalları, tramvay ve araba sürücüleri, yangın tulumbacılık arasından edindiği ayaktaşlarla meyhânelerde, umumhânelerde, hamamlarda dolaşırdı. Şu beyitler onun hakkında yazdığım yârelerdi : En küçüğü Kirkordur Gülmez Birâderlerin Münâhik serdarıdır ermen şah dilberlerin Kim demiş gülmez diye hem güler hem güldürür Uşşâkın arslan gibi güler yüzle öldürür Hemdemi yârü gaarı Galatanın itleri Enâzilü velâfen zeberdest yiğitleri Güzel resim çekerken hem kendi resim gibi Kapandı resimhâne kendi oldu sebebi “Meşrutiyetin ilk yıllarında fotografhânenin kapanmasına sebeb, 1905 ile 1908 arasında 19-20 yaşlarında bulunan Kirkorun kendi çıplak resmini çekerek, o zamanlar öyle çıplak resimlere gaayetle mesafeli olanlara bin lira çeyreğine el altından rastlamasıdır; hâdise şüyu bulduktan sonra fotografhânesine kimse gidip resim çekdirmez olmuşdu; o “artistik” resimlerden biri de bedeli karşılığı elime geçmiş ve arkasına şu tarih kıt’asını yazmışdım : Ser tâ be pâ uryan gönül cismini Yazdı Tevfik şâdî ile ismini Çıkdı Kırklar himmetiyle târihi “Çekdi Kirkor şah çıplak resmini” 1365 – 40 = 1325 (M. 1907-1908) “İttihadcılar tarafından sürgün olarak gönderildiğim Simavda Gülmezoğlu Kirkorun öldüğü duydum, rezâletleri ne olursa olsun fotografcılıkda büyük bir sanatkâr idi” (Tevfik Karkan).