Dilimizde öbür isimleri ile “mıh”, “enser”; pek çok çeşidi ile günlük hayatta kullanıldığı yerler bu ansiklopedinin konusu dışında kalır. Çivi İstanbul gibi bir şehirde dahi hikmeti icâdı dışında kalmış yerlerde kullanılır: Bekâr odalarında, hanlarda duvarlara çakılan irice çivilere esvab, şapka, öteberi asılır. Umumî ayak yollarında kapuların mandalları, sürgüleri kırılır, çalınır, kapuyu içerden kapamak için irice bir çivi kullanılır. Hâneberduşlar arasında âdembabalar (B.: Âdem baba) bıçak alacak paraları olmadığı için nefis müdafaası veya tecâvüz silâhı olarak iri bir çivi taşırlar. Eski büyük ahşab İstanbulun cehennemî birer âfet olmuş yangınlarında, ateşin bir semtden mahalleler aşarak başka semtlere sirâyetine şiddetli rüzgârların uçurduğu kıpkızıl ateş kesilmiş çiviler sebep olurdu. İstanbul halkı ağzında çivi üzerine mecâzî deyimler var: Çivi kakmak — Bir adamın bir memuriyette uzun zaman kalması; kendisinden hoşnud olmayanlar tarafından derd yanma yolunda ve tezyif edâsı ile kullanılır; yahud makaamına lâyık olmayanlar hakkında kullanılır. Çivilenmek — Ziyâret kasdı ile gidilen yerde, yahud bir iş için gönderilen yerde lüzumundan fazla kalmak, oturmak, oyalanmak; misaller: “Bu komşuluk değil, zülumdur efendim... her geliyor, çivilenip kalıyor, deli olacağım...” ; Bi...

Dilimizde öbür isimleri ile “mıh”, “enser”; pek çok çeşidi ile günlük hayatta kullanıldığı yerler bu ansiklopedinin konusu dışında kalır. Çivi İstanbul gibi bir şehirde dahi hikmeti icâdı dışında kalmış yerlerde kullanılır: Bekâr odalarında, hanlarda duvarlara çakılan irice çivilere esvab, şapka, öteberi asılır. Umumî ayak yollarında kapuların mandalları, sürgüleri kırılır, çalınır, kapuyu içerden kapamak için irice bir çivi kullanılır. Hâneberduşlar arasında âdembabalar (B.: Âdem baba) bıçak alacak paraları olmadığı için nefis müdafaası veya tecâvüz silâhı olarak iri bir çivi taşırlar. Eski büyük ahşab İstanbulun cehennemî birer âfet olmuş yangınlarında, ateşin bir semtden mahalleler aşarak başka semtlere sirâyetine şiddetli rüzgârların uçurduğu kıpkızıl ateş kesilmiş çiviler sebep olurdu. İstanbul halkı ağzında çivi üzerine mecâzî deyimler var: Çivi kakmak — Bir adamın bir memuriyette uzun zaman kalması; kendisinden hoşnud olmayanlar tarafından derd yanma yolunda ve tezyif edâsı ile kullanılır; yahud makaamına lâyık olmayanlar hakkında kullanılır. Çivilenmek — Ziyâret kasdı ile gidilen yerde, yahud bir iş için gönderilen yerde lüzumundan fazla kalmak, oturmak, oyalanmak; misaller: “Bu komşuluk değil, zülumdur efendim... her geliyor, çivilenip kalıyor, deli olacağım...” ; Bir patron tezgâhdarından bahseder: “Dışarı göndermeye gelmez, çivilenir kalır...”. Çivi gibi — Sıhhatli, zinde, kuvvetli, çevik, anlamında; misal: — Nasılsın baba? — Çok şükür çivi gibiyim... * “Delikanlı dediğin çivi gibi olmalı, yürürken topuğu kütürdemeli...”. İki de darbı mesel vardır: Çivi çiviyi söker — Bir şeyin zararını yine onunla giderme anlamında kullanılır; misal: Gece evine körkütük sarhoş gelmiş biri anlatır: “... Sabahleyin gözlerimi açamıyorum, midem berbad, başım topaç gibi döner, çivi çiviyi söker dedim, karıyı çağırdım, bana bir tek rakı ver dedim...” Çivisiz tahtayı rüzgâr alır — Bütün zararların, ziyanların tedbirsizlik, basiretsizlik, bakımsızlık, ihmal yüzünden geldiği anlamında kullanılır.