“Aslı farsca Kârkef; nakış işlenecek kumaşın gerilip işlenmesine mahsus âlet ki dört ayaklı ve açılır kapanır dört pervazdan ibârettir” (Şemseddin Sâmi, Kaamûs Türkî). “Üzerine işleme yapılacak kumaşın gerilmesini, daha kolay çalışılmasını ve işlemenin daha düzgün çıkmasını sağlar. Gergef, kasnakla gerilemeyecek kadar büyük işler için kullanılır” (Türk Ansiklopedisi). Evliya Çelebi XVII. Yüzyıl ortasında İstanbul esnafından bahsederken gergef yapıcılarının 6 dükkân, 20 nefer olduğunu kaydediyor. Yakın geçmişe kadar İstanbulda her kızın bir gergefi vardır. Bir kızın gergef sâhibi olması çocukluk çağının bittiğine alâmetdi; nakşı, işlemeyi çocuk iken küçük parçalar üzerinde kasnakda öğrenirler, sonra gergefe geçerlerdi; bir kız, evin günlük işleri dışında kalan zamanlarını gergef başında geçirir, ve çeyizinin arasına girecek işlemeli kumaşları, o arada esvablık ve çamaşırlıklarını kendi eliyle hazırlar, çeyiz sandıklarında o gibi eşyasının çokluğu ile övünürlerdi. Hattâ öyle kızlar bulunurdu ki, işlemelerinin bir kısmını kapalı çarşıda yağlıkçılara satarlar, parası ile sâir çeyizlerini düzerlerdi. Gelinlik kızlar görücülere methedilirken işlemelerinin güzelliğinden mutlaka bahsedilirdi. İstanbul evlerinde artık gergef kalmamışdır, belki gergefin ne olduğunu bilmeyen kızlar bile var...

“Aslı farsca Kârkef; nakış işlenecek kumaşın gerilip işlenmesine mahsus âlet ki dört ayaklı ve açılır kapanır dört pervazdan ibârettir” (Şemseddin Sâmi, Kaamûs Türkî). “Üzerine işleme yapılacak kumaşın gerilmesini, daha kolay çalışılmasını ve işlemenin daha düzgün çıkmasını sağlar. Gergef, kasnakla gerilemeyecek kadar büyük işler için kullanılır” (Türk Ansiklopedisi). Evliya Çelebi XVII. Yüzyıl ortasında İstanbul esnafından bahsederken gergef yapıcılarının 6 dükkân, 20 nefer olduğunu kaydediyor. Yakın geçmişe kadar İstanbulda her kızın bir gergefi vardır. Bir kızın gergef sâhibi olması çocukluk çağının bittiğine alâmetdi; nakşı, işlemeyi çocuk iken küçük parçalar üzerinde kasnakda öğrenirler, sonra gergefe geçerlerdi; bir kız, evin günlük işleri dışında kalan zamanlarını gergef başında geçirir, ve çeyizinin arasına girecek işlemeli kumaşları, o arada esvablık ve çamaşırlıklarını kendi eliyle hazırlar, çeyiz sandıklarında o gibi eşyasının çokluğu ile övünürlerdi. Hattâ öyle kızlar bulunurdu ki, işlemelerinin bir kısmını kapalı çarşıda yağlıkçılara satarlar, parası ile sâir çeyizlerini düzerlerdi. Gelinlik kızlar görücülere methedilirken işlemelerinin güzelliğinden mutlaka bahsedilirdi. İstanbul evlerinde artık gergef kalmamışdır, belki gergefin ne olduğunu bilmeyen kızlar bile vardır.