“İmâretden verilen pidemsi bir nevi ekmek; Fodulacı imâret ekmeklerini yapan veya gezdirip dağıtan adam” (Şemseddin Sâmi, Kaamûsi Türkî). Yeniçerilere ve şâir kapukulu asker ocakları efradına da ekmek olarak fodula verilirdi ve her asker ocağının fodulası kışlalarında, yâhud kışlaları yakınındaki hususî fınnlarda pişirilirdi. Sarayı Hümayun ile sâir mîrî kasır ve bağçelerin muhafızları olan bostancılar ile Enderunu Hümâyunun zülüflü ağalarına, ve Haremini Hümâyunun hadım kara ağalarına ve kadınların horanda takımına keza hususî fırınlarda pişirilen fodula verilirdi. İmâret fodulaları medreselerdeki talebe softalara, vakıf sâhibinin koyduğu şartlara göre İstanbul şehri fukarasına dağıtılırdı. İmâret fodulaları, vakfın mütevellisi ile fırın sahibinin anlaşmasına göre çarşı fırınlarında pişirilirdi. Medrese softaları arasında sayısı pek çok olan açık gözler birkaç imâretden fodula alır ve böylece günlük gıdasından fazlasını çarşıda halka, esnafa satarlardı. Asker ve bilhassa yeniçeri fodulaları da aynı şekilde suistimal edilirdi. Yeniçerilerin fodula fırını Şehzâdebaşında Acemioğlanlar Kışlası Hamamının yanında idi; Kanunî Sultan Süleyman tarafından yaptırılmış olan hamam durmaktadır. (B.: Acemioğlanlar Hamamı, cild 1, sayfa 188), fırından eser kalmamışdır. Bir ocak geleneği olarak ...

“İmâretden verilen pidemsi bir nevi ekmek; Fodulacı imâret ekmeklerini yapan veya gezdirip dağıtan adam” (Şemseddin Sâmi, Kaamûsi Türkî). Yeniçerilere ve şâir kapukulu asker ocakları efradına da ekmek olarak fodula verilirdi ve her asker ocağının fodulası kışlalarında, yâhud kışlaları yakınındaki hususî fınnlarda pişirilirdi. Sarayı Hümayun ile sâir mîrî kasır ve bağçelerin muhafızları olan bostancılar ile Enderunu Hümâyunun zülüflü ağalarına, ve Haremini Hümâyunun hadım kara ağalarına ve kadınların horanda takımına keza hususî fırınlarda pişirilen fodula verilirdi. İmâret fodulaları medreselerdeki talebe softalara, vakıf sâhibinin koyduğu şartlara göre İstanbul şehri fukarasına dağıtılırdı. İmâret fodulaları, vakfın mütevellisi ile fırın sahibinin anlaşmasına göre çarşı fırınlarında pişirilirdi. Medrese softaları arasında sayısı pek çok olan açık gözler birkaç imâretden fodula alır ve böylece günlük gıdasından fazlasını çarşıda halka, esnafa satarlardı. Asker ve bilhassa yeniçeri fodulaları da aynı şekilde suistimal edilirdi. Yeniçerilerin fodula fırını Şehzâdebaşında Acemioğlanlar Kışlası Hamamının yanında idi; Kanunî Sultan Süleyman tarafından yaptırılmış olan hamam durmaktadır. (B.: Acemioğlanlar Hamamı, cild 1, sayfa 188), fırından eser kalmamışdır. Bir ocak geleneği olarak ölen yeniçerilerin evlâd ve iyâline de fodula verilirdi, bundan ötürü yeniçeri dul ve yetimleri için “Fodula hâran, fodula yiyiciler” denilir. Geçen asrın ilk yarısında yaşamış Ayıntablı Aynî (B.: Aynî Efendi, Ayıntablı, cild 3, sayfa 1624 hezel yollu bir gazelinde imâret fodulasından bahseder: Çorba ve fodula ile kanâat etmez, Softayı medresede câhil eden zerde, pilâv. Fodula 1908 meşrutiyetinden sonra kalkdı. Meselâ Ahmed Râsim, meşrutiyet öncesi bir İstanbulluyu konuşdurur iken: “...Ötekininki daha has, bu ekmekçiyi bırakalım!.. Fodula alsak?..”. Halk ağzında fodulaya “Fodla” denilirdi.