1958 yılında bir yaz günü Köprüden Adalara giderken vapurdan denize düşen 17-18 yaşlarında Mehmed Gökçınar adında hâneberduş bir oğlanı peşinden denize atlayıp ölümden kurtarmış fekâr bir bahriye neferi; ayakdaşları arasında “Mektebli”, “Bitik” (Âşık), 1962 den sonra da “Hippiler Prensi” lâkabları ile anılan ve hâneberduş bir şair olan Mehmed Gökçınar (B.: Gökçınar, Mehmed) vak’ayı şöyle anlatıyor: “Yeni düşmüşdüm mâcerâlarla dolacak o müdhiş sefil ve rezil hayatın içine, yüzüm şöyle dursun, sokaklarda çıplak ayaklarımın bile kızararak dolaşdığım zamandı. Tophâne’de Necâtibey Caddesinde babamla yüz yüze geliverdim, beni o berduş kılığında birden tanıyamadı, yahud tanıdı da şaşırdı, kaşları çatıldı, ben tabanı kaldırıp kaçtdm. Arkamdan seslendiğini sanmıyordum, nefret duyduğu muhakkakdır. Devam ettiği şarabhânede Mastor Kara Mustafa’yı buldum, beni o hâle düşüren adamdır, sıcak bir yaz güne, iki bardak şarabını içdim, iki lira da para aldım, benim orada akşama beklerim, ödeyeceksin bu parayı dedi, olurdedim, içimden de bulursan artık Mehmedi dedim. Köprüye gittim, Büyükada’ya bir gidiş bileti aldım. İntihar etmeye karar vermişdim, ama kendimi kalabalık arasından denize atmaya da utanmışdım. Yanımda bir bahriye neferi duruyormuş, ben farkında değilim, ayağım kaymış gibi yapdım, Sar...

1958 yılında bir yaz günü Köprüden Adalara giderken vapurdan denize düşen 17-18 yaşlarında Mehmed Gökçınar adında hâneberduş bir oğlanı peşinden denize atlayıp ölümden kurtarmış fekâr bir bahriye neferi; ayakdaşları arasında “Mektebli”, “Bitik” (Âşık), 1962 den sonra da “Hippiler Prensi” lâkabları ile anılan ve hâneberduş bir şair olan Mehmed Gökçınar (B.: Gökçınar, Mehmed) vak’ayı şöyle anlatıyor: “Yeni düşmüşdüm mâcerâlarla dolacak o müdhiş sefil ve rezil hayatın içine, yüzüm şöyle dursun, sokaklarda çıplak ayaklarımın bile kızararak dolaşdığım zamandı. Tophâne’de Necâtibey Caddesinde babamla yüz yüze geliverdim, beni o berduş kılığında birden tanıyamadı, yahud tanıdı da şaşırdı, kaşları çatıldı, ben tabanı kaldırıp kaçtdm. Arkamdan seslendiğini sanmıyordum, nefret duyduğu muhakkakdır. Devam ettiği şarabhânede Mastor Kara Mustafa’yı buldum, beni o hâle düşüren adamdır, sıcak bir yaz güne, iki bardak şarabını içdim, iki lira da para aldım, benim orada akşama beklerim, ödeyeceksin bu parayı dedi, olurdedim, içimden de bulursan artık Mehmedi dedim. Köprüye gittim, Büyükada’ya bir gidiş bileti aldım. İntihar etmeye karar vermişdim, ama kendimi kalabalık arasından denize atmaya da utanmışdım. Yanımda bir bahriye neferi duruyormuş, ben farkında değilim, ayağım kaymış gibi yapdım, Sarayburnu önünden geçerken kendimi denize bırakıverdim. Akıntı, anafor beni denizin dibine doğru çekerken göğsüme demirden bir pençe yapışdı ve ben o anda bayılmışım. Gözümü karada açdım. Kurtarıcım bahriyeliyi orada gördüm. Bizi o civarda Akbıyık Hamamına götürdüler, esvablarımızı kuruttular, adı Ferhad olan bahriyeli de beni kaza eseri düşmüş sanıyordu, doğruyu sakladım. Yıkanırken benimle alay etti, vücudun hamam, su yüzü görsün dedi, kızmadım. O günden sonra halâskârımı onbeş gün sonra köprünün ada iskelesinde sözleştiğimiz yerde bekleyip buldum. Sözde beni sinemaya göterecekdi ve bana hatıra olarak bir resmini verecekdi, bir vesika resmi verdi, ama beni o berduş kılığında yanında götürmekden sıkıldı, sinema parası diye bana ikibuçuk lira verdi, hadi sen yalnız git dedi, başınhdan savdı. Bahriyeli Ferhad’ı bir daha görmedim. Yıllar geçdi, ne zaman beyaz yazlıkları ile bir bahriyeli görsem Ferhad Ağabey gelir gözümün önüne…”. Şu kıt’alar da Mehmed Gökçınarındır: Unutamam ben aslaa Bahriyeli Ferhadı Yazılmışdır kalbimin üstüne güzel adı Onsekiz yaşındaydım boğulurken denizde Beni o sırım gibi delikanlı kurtardı Anlatamam o ânı mâcerâyı şimdi ben Ne zaman hatırlasam tüylerim diken diken Göğsümden yakalayan bir demir pençe gördüm Akıntıya kapılmış dibe doğru giderken Hey Gökçınar Gökçınar Hippinin antikası Bak şu bahriyeliye geniş mâvi yakası Kendisi kara kaplan yazlık forması beyaz Ferhad Ağabey der idim olmasa fiyakası Adaşı dağ devirdi hayâlinde bir Şirin O denizle güreşdi bir can kurtarmak için Vallah billâh eğer bir güzelce kız olsaydım Her yola başvururdum Ferhada varmak için Bahriyeli Ferhad (Resim: S. Bozcalı)