Onaltıncı asır şâirlerinden; gaayetle esmer olduğu için “Kara Fazli”, saraç olan babasına nisbetle “Saraçoğlu” lâkabları ile anılırdı; İstanbulda doğmuşdur, asıl adı Mehmed Alidir, “Fazli” şiirlerinde kullandığı mahlasıdır, gençliğinde asrın ünlü şâiri Zâtînin hizmetinde bulunmuş ve onun himmeti ile yetişmişdir. Kanunî Sultan Süleymanın şehzâdelerinin sünnet düğününde sunduğu bir kasîde ile nazarı dikkati çekmiş; büyük pâdişahın en sevgili oğlu Şehzâde Mehmed Magnisaya vâli olarak gönderilirken onun divan kâtibliğine tâyin edilmiş; Şehzâde Mehmedin ölümünde aynı vazife ile Şehzâde Mustafanın hizmetine geçmiş, o prensin de 1552 de îdamında Şehzâde Selimin kapusuna girmiş ve 1563 de Kütahyada ölmüşdür. Fazli Çelebi’yi yakından tanımış olan Kastamonulu Lâtifî, adına nisbetle anılan şuerâ tezkiresinde: “Merhum basit, dîvâne, abdal görünüşlü ama zihni açık, gayet zeki idi. Şiirlerinde, mânâdan ziyâde kelimelerin rengini, nümâyişine bakardı; Hüsrev ve Şirin tarzında Hümâ ve Hümâyun isimli beş bin beyitlik bir kitab nazmetmiş, Hamse tarzında bir de Sitte yazmışdır ki bu eserinde en güzel manzum hikâyesi Gül ve Bülbüldür; nazım sanatının türlü hünerlerini göstererek garrâ gazeller, beyitler yazmışdır” diyor. Aşağıdaki gazelini Lâtîfî Tezkiresinden alıyoruz: Aşk u hüsniyle iden şeydâ ben...

Onaltıncı asır şâirlerinden; gaayetle esmer olduğu için “Kara Fazli”, saraç olan babasına nisbetle “Saraçoğlu” lâkabları ile anılırdı; İstanbulda doğmuşdur, asıl adı Mehmed Alidir, “Fazli” şiirlerinde kullandığı mahlasıdır, gençliğinde asrın ünlü şâiri Zâtînin hizmetinde bulunmuş ve onun himmeti ile yetişmişdir. Kanunî Sultan Süleymanın şehzâdelerinin sünnet düğününde sunduğu bir kasîde ile nazarı dikkati çekmiş; büyük pâdişahın en sevgili oğlu Şehzâde Mehmed Magnisaya vâli olarak gönderilirken onun divan kâtibliğine tâyin edilmiş; Şehzâde Mehmedin ölümünde aynı vazife ile Şehzâde Mustafanın hizmetine geçmiş, o prensin de 1552 de îdamında Şehzâde Selimin kapusuna girmiş ve 1563 de Kütahyada ölmüşdür. Fazli Çelebi’yi yakından tanımış olan Kastamonulu Lâtifî, adına nisbetle anılan şuerâ tezkiresinde: “Merhum basit, dîvâne, abdal görünüşlü ama zihni açık, gayet zeki idi. Şiirlerinde, mânâdan ziyâde kelimelerin rengini, nümâyişine bakardı; Hüsrev ve Şirin tarzında Hümâ ve Hümâyun isimli beş bin beyitlik bir kitab nazmetmiş, Hamse tarzında bir de Sitte yazmışdır ki bu eserinde en güzel manzum hikâyesi Gül ve Bülbüldür; nazım sanatının türlü hünerlerini göstererek garrâ gazeller, beyitler yazmışdır” diyor. Aşağıdaki gazelini Lâtîfî Tezkiresinden alıyoruz: Aşk u hüsniyle iden şeydâ beni zibâ seni İtti Kays ü Leylî’ye hempâ beni hemtâ seni Asılub ben karşusunda kat’ı peyvend etmeden İtmemiş hâli Hüdâ aslaa beni kat’â seni Kani devlet ey peri bâbı saadet açılub Hânen içinde gören peydâ beni tenhâ seni