Tekkelerde, mücerred (bekâr) şeyhlerin evlerinde aşk ile şevk ile hizmete koşmuş emred müridler, tekkelerin kapandığı târihe kadar İstanbulda, tekke hayatının dışında yaşayan kimseler tarafından dâimâ bir dedikodu konusu olagelmişdirki, tarih kaynaklarına geçmiş vak’alar şübhelerin mesnedsiz olmadığını göstermektedir (B.: Emred). Bu vak’alardan birini, onyedinci asır ortasında koyu taassubun temsilcileri olmuş ve riyâ altında ahlâkcılık yapmış Kadızâdeliler diye meşhur vâiz şeyhlerden bahseder iken büyük müverrih Naimâ Efendi bütün çıplaklığı ile anlatıyor (B.: Kadızâdeliler; Ustuvânî, Şeyh). Sürûrî (ölümü 1813) bir gazelinde şöyle diyor: Hazreti Şeyh ki bir şûh ile hem zânûdur Sever ol mertebe zâlim sanasın oğludur. Şu kıt’a şâir ile mevlevî dedesi tarafından devrandan sonra genç bir sünbülî mürîdinin tasviri yolunda yazılmışdır: Tâbı devrandan görün ol Sünbülî dildârını Terlemiş, ruhsâsını yer yer gülüstan eylemiş Zülfi sünbül bûyini dökmüş perîşan dûşine Takyeyi nemnâkini bir sünbülistan eylemiş. (Divançei Tâhir) Şu manzûme de Bitlisli Ali Çamiç Ağanındır: Mürşid ile mürid elif ile lâm Sıdk ile aşk üzre muhabbet kelâm Mürşid ger pîr ola müridi emred Ne lâzım efendim mâlumu ilâm Şeyhim tâ be sabah pervânei aşk Çerağı sûz efken ol emred gulâm Aşağıdaki maammâ ile çözüm...

Tekkelerde, mücerred (bekâr) şeyhlerin evlerinde aşk ile şevk ile hizmete koşmuş emred müridler, tekkelerin kapandığı târihe kadar İstanbulda, tekke hayatının dışında yaşayan kimseler tarafından dâimâ bir dedikodu konusu olagelmişdirki, tarih kaynaklarına geçmiş vak’alar şübhelerin mesnedsiz olmadığını göstermektedir (B.: Emred). Bu vak’alardan birini, onyedinci asır ortasında koyu taassubun temsilcileri olmuş ve riyâ altında ahlâkcılık yapmış Kadızâdeliler diye meşhur vâiz şeyhlerden bahseder iken büyük müverrih Naimâ Efendi bütün çıplaklığı ile anlatıyor (B.: Kadızâdeliler; Ustuvânî, Şeyh). Sürûrî (ölümü 1813) bir gazelinde şöyle diyor: Hazreti Şeyh ki bir şûh ile hem zânûdur Sever ol mertebe zâlim sanasın oğludur. Şu kıt’a şâir ile mevlevî dedesi tarafından devrandan sonra genç bir sünbülî mürîdinin tasviri yolunda yazılmışdır: Tâbı devrandan görün ol Sünbülî dildârını Terlemiş, ruhsâsını yer yer gülüstan eylemiş Zülfi sünbül bûyini dökmüş perîşan dûşine Takyeyi nemnâkini bir sünbülistan eylemiş. (Divançei Tâhir) Şu manzûme de Bitlisli Ali Çamiç Ağanındır: Mürşid ile mürid elif ile lâm Sıdk ile aşk üzre muhabbet kelâm Mürşid ger pîr ola müridi emred Ne lâzım efendim mâlumu ilâm Şeyhim tâ be sabah pervânei aşk Çerağı sûz efken ol emred gulâm Aşağıdaki maammâ ile çözümünü Aşçı Dede İbrâhim Beyin hâtıralırından alıyoruz: “Maammâ : Deryâyı Aşkda dolaşan Sefâini Aşk’ın rüzgârı şiddetleniverince yelkenleri tamâmi ile dolub pupasına gidiyor ise de, öyle, gemilerin direkleri çıplak bir hâlete girib uryan ve tayfayı perîşan ve püryan edecek derecesinde açılıp gösterilmesi mâkul değildir. “Maammânın çözümü : Deryâyı Aşk = Mevlevihâne Semâhâne; Sefâini Aşk (Aşk Gemileri) = delikanlı canlar (müridler); Rüzgâr = Ney ve Kudüm; Gemilerin Direkleri = Canların çıplak ayak ve bacakları; Yelkenler = Canların tennûreleri; Perişan ve püryan olan tayfalar = Dedeler”.