XIX. asrın ikinci yarısında yaşamış bir saz şâiri; aynı adı taşıyan ünlü saz şâirinin oğlu olduğu tahmin edilebilir; İstanbulda uzunca bir müddet oturmuş, Bayazıdda Büyük Çatal Handa bir oda tutmuş ve odasını saz meşkhânesi hâline getirerek İstanbulun esnaf şehbazlarından bazı gençlere saz dersleri vermişdi. Uzun boylu, esmer, kalender meşreb bir zât imiş; hayatı hakkında başka bilgi edinilemedi. Emrahın Meşkhânesi — Bayazıd’da Büyük Çatal Hanın ikinci katında büyükçe bir oda idi. Şâirin etrafında topladığı saz, türkü, divan, destan, koşma, semâî, mâni heveslisi talebeleri terzi, kunduracı, terlikci, yorgancı, marangoz gibi esnaf çırak ve kalfaları ile o âlemlere iştirâk eden bâzı üdebâ ve şüerâ ile meşkhâne, âşıkaane sâdıkaane vakit geçirilir bir rindler mahfili olmuşdu. Ekseriya işret sofrası kurulur, sazla, sözle ve hevesli gençlerin levendâne rakısları ile bâzı geceler sabahlanır, evlerinin semti uzakca olanlar orada kalır, yatardı. Bu meşkhâne, bir hafiyenin “Bektâşi tekkesi olup şiâr-ı İslâma mugayir işler olur” diye verdiği bir jurnal üzerine kapatılmış, Emrah da İstanbuldan ayrılmışdır (B.: Dilâver, İşportacı, cild 8, sayfa 4560).