Asrımız başında yaşamış ve genç yaşında müteverrim olarak ölmüş değerli bir şâir, ölümü münâsebeti ile Tâhir El-Mevlevî, sahibi bulunduğu Mahfil Mecmuasında şunları yazıyor: “Geçen ay içinde (nisan 1921) Defteri Hâkaanî ketebesinden ve Tarikati Mevleviye mensublarından Emin Hâki Beyin vefâtı ile âlemi irfânü edeb kıymetli bir sîmâ kaybetti. Emin Hâkiyi ihvânından ve Sebilürreşad Mecmuasının eski okuycularından başkası tanımaz. Semâvî ıtrat ve ulvî tabiat bir şâir idi. Defteri Hâkaanîde, kaleminin kudretine rağmen ancak 600 kuruş bir maaşa geçebilmişdi. Yaşıdlarından yüzbinlercesini hâki şehâdete seren Harbi Umumî (Birinci Cihan Harbi) zaruret içinde bulunan nahif vücudlu bu hassas genci de ciğerlerinden yaralamış, mütâreke günlerindeki bahalılığın dehşetiyle şiddetini arttıran verem de döşeğe düşürmüşdü. Zavallı çocuk, ölümüne bir iki gün kala ekmek parası yapmak için ayakkabılarını satmaya mecbur olmuş. Nihâyet hayat yükünü ölüm, bîkes cenâzesini de bir iki dost kaldırdı. Daha ziyâde yazamayacağım. Şu perişan sözler târihi irtihâlidir: Cihan fânî, ölüm emri mukarrer Bu, Hakkın hikmeti, Allâhüekber Ademdir mebdeü encâmı hestî Şu varlık orta yerde sanki ma’ber Zevil ervâh için birdir bakılsa Dehânı kabr ile âguuşi mâder Türâba münkalib her cismi hâkî Fakat bâki kalır rûhi müne...

Asrımız başında yaşamış ve genç yaşında müteverrim olarak ölmüş değerli bir şâir, ölümü münâsebeti ile Tâhir El-Mevlevî, sahibi bulunduğu Mahfil Mecmuasında şunları yazıyor: “Geçen ay içinde (nisan 1921) Defteri Hâkaanî ketebesinden ve Tarikati Mevleviye mensublarından Emin Hâki Beyin vefâtı ile âlemi irfânü edeb kıymetli bir sîmâ kaybetti. Emin Hâkiyi ihvânından ve Sebilürreşad Mecmuasının eski okuycularından başkası tanımaz. Semâvî ıtrat ve ulvî tabiat bir şâir idi. Defteri Hâkaanîde, kaleminin kudretine rağmen ancak 600 kuruş bir maaşa geçebilmişdi. Yaşıdlarından yüzbinlercesini hâki şehâdete seren Harbi Umumî (Birinci Cihan Harbi) zaruret içinde bulunan nahif vücudlu bu hassas genci de ciğerlerinden yaralamış, mütâreke günlerindeki bahalılığın dehşetiyle şiddetini arttıran verem de döşeğe düşürmüşdü. Zavallı çocuk, ölümüne bir iki gün kala ekmek parası yapmak için ayakkabılarını satmaya mecbur olmuş. Nihâyet hayat yükünü ölüm, bîkes cenâzesini de bir iki dost kaldırdı. Daha ziyâde yazamayacağım. Şu perişan sözler târihi irtihâlidir: Cihan fânî, ölüm emri mukarrer Bu, Hakkın hikmeti, Allâhüekber Ademdir mebdeü encâmı hestî Şu varlık orta yerde sanki ma’ber Zevil ervâh için birdir bakılsa Dehânı kabr ile âguuşi mâder Türâba münkalib her cismi hâkî Fakat bâki kalır rûhi münevver Emin’in ruhî de açdı nihâyet Fezâyi kurbi rabbânîye şehper “Bu âlem tenkdir Rûhil Emîne” Demiş evvelce Rûhîi suhanver Safâyi vaktini her gün iderdi Peyâ pey derdü mihnetle mükedder Zarûretle elemle indirirdi O hisli kalbine her demde hançer Amûdi subhi sâdıkdan görünsün O Hâkî’nin başında senki makber O senkin üstüne yazsın şu beyti Yedi kudret ile kilki mücevher “Zemîne cismi pâki Hâkî düşdü Semâda rûhu verdi arşa zîver” 1339 Tâhir El-Mevlevî” Emin Hâkî’nin aşağıdaki şiirlerini Mahfil Mecmuasından alıyoruz: SON NİYAZ Gelmedin mev’idi telâkîye Bekledim muzdarib, şikeste emel Gelmedin nevbahârı ömrümde Acı lütfen de son bahârımda gel Gözlerim, muhtazırdı gözlerinde Sâmiam, müftekirdi sözlerine Âh, sen gelmeden gelirse ecel Dilerim tîri inkisârıma gel Çekiyor hufrei siyâha beni Bir kavî pençe, bir hiyânet el Seni dünyâ göziyle görmek için Seri bâlîni ihtizârıma gel Düşdüm en sonra bisteri mevte Şimdi ömrüm azâbı kabre bedel Sana en son niyâzım işte budur Bâri ey bîvefâ, mezârıma gel! KIT’A Ne nefes kaldı, ne ses, ten kafesinden bezdim Hani ey desti ecel bâdei zehrâ zehrin Öksürüp aksırarak geçdi hayâtım ammâ Vechi mırdârına bir hayli tükürdüm dehrin GAZEL Pîrimin nutkuna bel bağlamışım Ben bu zünnârı güzel bağlamışım Sanma ey zâhidi sûret perver Kahbe dünyâya emel bağlamışım Kuru mihrâba değil, cânânın Tâkı ebrûsuna el bağlamışım İnler elbette rebâbı şiirim Turresinden yeni tel bağlamışım Hâkiyâ Hazreti Mevlânâya Dili ez ahdi ezel bağlamışım SON ŞİİRİ Sanma şebtâbı mâhi temmûzuz Öyle birden yanar yanar söneriz Vechi yâri mutâf eylemişiz Mevlevîyiz, döner döner döneriz Emin Hâki Bey (Resim: S. Bozcalı)