Onsekizinci asrın ünlü hattatlarından; hicrî 1142 de (M. 1729 - 1730) Edirnede doğdu, Halil adında bir zâtin oğludur; sülüs ve nesih yazıyı Edirnede Kavafzâde Hüseyin Efendiden öğrendi, yazılarına imzâ atma iznini aldığı zaman henüz 13 yaşında bir çocuk idi; izin töreni üzerine Nazîrâ İbrahim Efendi şu tarih beytini yazmışdır: Nazîrâ bir ziyâde oldu hattât “Zehî hattı dilârâ bârek Allâh” 1155 (M. 1742 — 1243) Genç yaşında İstanbula geldi, Gümrük Emini İshak Ağa tarafından himâye edilerek sarayda baltacılar koğuşuna girdi; bir ara Kapuağası Ahmed Ağaya kahvecilik yapdı, sonra Dîvânı Hümâyun kâtibleri arasına alındı. Dîvanda celî yazıya heves etti ve o vâdide şahsiyetli bir yazısı oldu. Hâmisi İshak Ağanın Beykozdaki çeşmeleri ile Kireçburnundaki çeşmesinin kitâbeleri yazısı bu Edirneli Mehmed Emin Efendinindir. (B.: Beykozda İshak Ağa Çeşmesi); Arab Câminin mahkeme tarafındaki “Selâmün aleyküm bimâ sabertüm” âyet-i kerîmesi de onundur. Edirne sarayında o devirde yapılmış binâların tarih kitâbelerini de o yazmışdır; İstanbulda 1198 (M. 1784) de vefat etti, Edirnekapusu dışında defnedildi. Bibl.: Müstakimzâde, Tuhfei Hattâtin.