Geçen asır sonlarında namlı ayyaşlarından; “Deli” lâkabı tok sözlü ve fevkalâde cessur oluşundan kalmışdı; gencliğinde bir ara tapu müdürlüğünde çalışmışdı, Horhorda otururdu, orta boylu, ablak yüzlü, çekme burunlu, çipil gözlü bir adamdı. İkinci Abdülhamid devrinde sık sık içki yasakları çıkar, kalkardı, bu yasaklardan birinde Langada bir koltuk meyhânesinde içmiş, fakat yolda sarhoş yalpası ile yürürken yakalanmış, Aksaray Karakoluna getirmişler, Komiser: — Senin irâdei seniyyeden haberin yok mu?.. diye sormuş. Rind adam boynunu bükmüş: — Haberim var komiser efendi ama mübârek nisan yağmuru!.. demiş. Büsbütün kızan komiser Emin Beyi falakaya yatırtmış, dayağı atacak olan zaptiye neferi gaayetle güzel bir delikanlı imiş, Emin Bey bu sefer de dilini yine tutamamış: — Sözümü geri aldım komiser efendi, nisan yağmuru değil, acı rahmet!... demiş. Nükteyi farkeden komiser: “Böyle adamlara dayak atılmaz!..” diyerek Emin Beyi serbest bırakmışlar. Bu vak’adan sonradır ki o devrin içki yasaklarına “Nisan yağmuru” denilmişdi. Bir gün bir meyhânede kulağı deliklerden biri çıkacak yeni bir içki yasağını îmâ ile: — Gaalibâ yine rahmet gelecek!.. demiş. Emin Bey hemen atılmış: — İnşaallah tufan olur da boğulur, kurtuluruz!.. cevabını vermiş. Bir ramazan akşamı Direkler arasında bir kahvehân...

Geçen asır sonlarında namlı ayyaşlarından; “Deli” lâkabı tok sözlü ve fevkalâde cessur oluşundan kalmışdı; gencliğinde bir ara tapu müdürlüğünde çalışmışdı, Horhorda otururdu, orta boylu, ablak yüzlü, çekme burunlu, çipil gözlü bir adamdı. İkinci Abdülhamid devrinde sık sık içki yasakları çıkar, kalkardı, bu yasaklardan birinde Langada bir koltuk meyhânesinde içmiş, fakat yolda sarhoş yalpası ile yürürken yakalanmış, Aksaray Karakoluna getirmişler, Komiser: — Senin irâdei seniyyeden haberin yok mu?.. diye sormuş. Rind adam boynunu bükmüş: — Haberim var komiser efendi ama mübârek nisan yağmuru!.. demiş. Büsbütün kızan komiser Emin Beyi falakaya yatırtmış, dayağı atacak olan zaptiye neferi gaayetle güzel bir delikanlı imiş, Emin Bey bu sefer de dilini yine tutamamış: — Sözümü geri aldım komiser efendi, nisan yağmuru değil, acı rahmet!... demiş. Nükteyi farkeden komiser: “Böyle adamlara dayak atılmaz!..” diyerek Emin Beyi serbest bırakmışlar. Bu vak’adan sonradır ki o devrin içki yasaklarına “Nisan yağmuru” denilmişdi. Bir gün bir meyhânede kulağı deliklerden biri çıkacak yeni bir içki yasağını îmâ ile: — Gaalibâ yine rahmet gelecek!.. demiş. Emin Bey hemen atılmış: — İnşaallah tufan olur da boğulur, kurtuluruz!.. cevabını vermiş. Bir ramazan akşamı Direkler arasında bir kahvehânede otururlarken Emin Bey uluorta konuşmaya başlamış, şâir Mehmed Celâl de orada imiş (B.: Celâl Bey, Hakkıpaşazâde Mehmed), irticâlen şu kıt’ayı söylemişdir: A Emin Bey Emin Bey Başımızın belâsı! Şu dilini tut biraz Ne yeri ne sırası Böcek hafiye dolu Bilmez misin burası İsmi bile hoş değil Direklerin Arası Münir Süleyman ÇAPANOĞLU