Geçen asır başlarında, Haydarda sesinin fevkalâde güzelliği ile meşhur bir gençti; bir ara kalemlerden birinde kâtiplik etmiş, sonra işi esnaflığa vurup yağcılığa başlamıştı. Devrin İstanbul Ağasının (ki vak’anüvis maalesef bu adamın adını kaydetmiyor) konağı da Haydarda idi; her gece komşular ağanın konağında toplanırlar, cemaatle yatsı namazı kılınıp Emin ağa da güzel sesiyle müezzinlik ederdi. Bu adam hicrî 1227 Rebiülevvelinde (M. 1812 mart-nisan) sebkan başlığa tayin edildi; arası çok geçmiş bir gün Ağakapusundan bir haberci gelerek mahalle kahvesinden Yağcı Emin Ağayı sordu; “Gelmedi!” dediler; haberci: “Kendisini sekbanbaşı ağa ister, gelince oraya gitsin.” diye tenbih ettikten sonra ağzından: “Keşke gelmese...” diye de bir söz kaçırdı. O akşam kahvede Emin Ağaya vak’ayı anlattılar: “Seni sekbanbaşı ağa istemiş.. lâkin haberciden keşke gelmese diye bir söz işittik.. Senin ağa ile bir nefsaniyet veya başka nifak gibi bir maddeniz var mı?” diye sordular. Emin Ağa aralarında hiç bir şey olmadığını söyledi. Kahvede bulunanlar: “Emin Ağanın sadası gaayet âlâdır.. şarkı ve ezan okur.. mescid ve camilerde hasbi müezzinlik eder.. herkes kendisini sever.. sekbanbaşı ağaya mübarek olsuna gidemedik.. yarın beraber gidelim.. hakikatte sana bir dargınlığı varsa rica edelim” dediler. Er...

Geçen asır başlarında, Haydarda sesinin fevkalâde güzelliği ile meşhur bir gençti; bir ara kalemlerden birinde kâtiplik etmiş, sonra işi esnaflığa vurup yağcılığa başlamıştı. Devrin İstanbul Ağasının (ki vak’anüvis maalesef bu adamın adını kaydetmiyor) konağı da Haydarda idi; her gece komşular ağanın konağında toplanırlar, cemaatle yatsı namazı kılınıp Emin ağa da güzel sesiyle müezzinlik ederdi. Bu adam hicrî 1227 Rebiülevvelinde (M. 1812 mart-nisan) sebkan başlığa tayin edildi; arası çok geçmiş bir gün Ağakapusundan bir haberci gelerek mahalle kahvesinden Yağcı Emin Ağayı sordu; “Gelmedi!” dediler; haberci: “Kendisini sekbanbaşı ağa ister, gelince oraya gitsin.” diye tenbih ettikten sonra ağzından: “Keşke gelmese...” diye de bir söz kaçırdı. O akşam kahvede Emin Ağaya vak’ayı anlattılar: “Seni sekbanbaşı ağa istemiş.. lâkin haberciden keşke gelmese diye bir söz işittik.. Senin ağa ile bir nefsaniyet veya başka nifak gibi bir maddeniz var mı?” diye sordular. Emin Ağa aralarında hiç bir şey olmadığını söyledi. Kahvede bulunanlar: “Emin Ağanın sadası gaayet âlâdır.. şarkı ve ezan okur.. mescid ve camilerde hasbi müezzinlik eder.. herkes kendisini sever.. sekbanbaşı ağaya mübarek olsuna gidemedik.. yarın beraber gidelim.. hakikatte sana bir dargınlığı varsa rica edelim” dediler. Ertesi günü beş altı komşu Emin ağa ile beraber Ağakapusunda sekbanbaşı ağaya vardılar.. ağa kendilerini hürmet ve ikramla karşıladı. Bir müddet sohbetten sonra kalktıklarında, sekbanbaşı: — Komşular.. bizim Emin Ağayı bir miktar terbiye etmek lâzımdır.. sizler buyurun.. Emin Ağa bu gece beşinci ortada bizim misafirimizdir... dedi. Berikiler: — Efendim, rica ederiz, terbiyesini bizlere havale eyleyin! diye yalvarmağa başlayınca: — Bugün terbiye olsun!. dedi. — Efendim, beraber geldik, beraber gidelim!. diyecek oldular; ağa: — Ne var? Bugün terbiye olsun! Varın gelin Emin ağayı beşinciye götürün!. diye ısrar etti; ve hemen kabahatının ne olduğunu bilmiyen bîçâre adamı Ağakapusnudan Yedikule Zindanına gönderdi, orada da cellâda boğdurttu. Meğer adamcağızın suçu şu imiş: Bir gün Emin Ağa Haydar Hamamına gitmiş.. göbek taşında türkü söylüyormuş, herkes safâyab oluyormuş. Hamama İstanbul Ağası da gelmiş. Emin ağa gaflet etmiş. “Ağa hazretleri de haz ve safâ eder” diye türküye devam etmiş.. ağa ise, bunu, “Beni adam yerine koymayıp şarkı çağırdı” diye saygısızlığa hamletmiş ve kin bağlamış, sekbanbaşı olur olmaz da, zavallı Emin Ağayı cellâda vermiş. Bibl.: Câbi Said Vekaayinâmesi.