Asrımız başlarında Ayvansarayda Loncanın en usta zurnacılarından bir kıbti (B.: Ayvansarayda Lonca); 15-16 yaşlarında tüysüz bir oğlan iken bir köçek olarak tanınmış, çağı geçince köçekliğin sonu sefâlet olduğu için Emine aşırı alâkası olan yine Lonca şöhretlerinden Zurnacı İbrahim ona zurna çalmasını öğretmiş ve çocuk kısa bir zamanda zurnacılıkda ustasını kat kat geçmişdi. Notasını elde edemediğimiz şu hisarbûselik şarkı Zurnacı Çakır Eminin köçeklik zamanında, 1885-1890 arasında çıkmışdı: Çakır Emin henüz gonca Fahrider anınla Lonca Mest idiyor uşşâkını Şıkır şıkır oynayınca Kara oğlan onbeşinde Erbâbı zevk hep peşinde Zurnayla hoş taksim yapar Raks iderek gönül kapar Görülmemiş böyle dilber Şûhi fettan böyle şopar Kara oğlan onbeşinde Erbâbı zevk hep peşinde Aman Çakır gel bu yana Gönül verdim işte sana Zurna çalıp göbek atıp Kıvırarak oynasana Kara oğlan onbeşinde Erbâbı zevk hep peşinde Aman Çakır zurna öttür Çağır geçer gün bu gündür Sâkilik et levendâne Topuk vurup kütür kütür Kara oğlan onbeşinde Erbâbı zevk hep peşinde Birinci Cihan Harbi içinde sağ idi, 45-50 yaşlarında, kara yağız, çingenenin erkek güzeliydi. Bibl.: O. Cemal Kaygılı, Çingeneler; Vâsıf Hiç, Not.