Geçen asrın ilk yarısında çıkmış bir İstanbul türküsü, zamanında hicaz faslından bestelenilmiştir; notası bulunamadı; “Elâ do” rumca “Buraya gel, beri gel” demekdir: Düşdü çâre nedir gönül o yâre Tabibler idemez bu derde çâre Çekdiğim söyleyin o zâlim yâre Elâdo dedim ben sana Bir şeftali ver bana Feleğin elinden aman bulamam Gönlüm eğleyecek civan bulamam Yüzünü görmeğe zaman bulamam Elâdo dedim ben sana Bir şeftali ver bana Geçen asır sonlarında da nekaarâtında rumca “Elâdo” sözü geçen meşhur bir eviç şarkı vardı, tabaka tabaka bütün İstanbulluların ağzına düşmüşdü. Aşağıdaki satırları Ahmed Rasimin “Fuhşi Atik” (Eski Fuhuş) isimli ölmez eserinden alıyoruz; üstâd Dârüşşafakadaki mâsum çocukluk yıllarını anlatmaktadır: “... Mektebde musiki de vardı. Zekâi Dede merhum gibi kâmil ve ârif bir üstâd meşk ediyordu. Bu münâsebetle mektebe gaaliba bir “Hâşim Bey Mecmuası” kaçırmışdık; evet, kaçırmışdık, çünki Dârüşşafaka, kendisinin matbû, gayri matbû tek varakın nezdimizde meccânen verdiği ders kitablarından maadâ bulunmasına mâni olurdu. Ya o günü yahud ertesi gün idi ki mecmuaya göz gezdirirken bir sayfasında, hâlâ hâfızamda menkuş kalmış olan bir eviç şarkı görmeyeyim mi: Galatada güzel çokdur Hiç birinde vefâ yokdur Gül yanakdan güzel öpdür Elâdo elâdo ey çeşmi âhu!.. “Galata...

Geçen asrın ilk yarısında çıkmış bir İstanbul türküsü, zamanında hicaz faslından bestelenilmiştir; notası bulunamadı; “Elâ do” rumca “Buraya gel, beri gel” demekdir: Düşdü çâre nedir gönül o yâre Tabibler idemez bu derde çâre Çekdiğim söyleyin o zâlim yâre Elâdo dedim ben sana Bir şeftali ver bana Feleğin elinden aman bulamam Gönlüm eğleyecek civan bulamam Yüzünü görmeğe zaman bulamam Elâdo dedim ben sana Bir şeftali ver bana Geçen asır sonlarında da nekaarâtında rumca “Elâdo” sözü geçen meşhur bir eviç şarkı vardı, tabaka tabaka bütün İstanbulluların ağzına düşmüşdü. Aşağıdaki satırları Ahmed Rasimin “Fuhşi Atik” (Eski Fuhuş) isimli ölmez eserinden alıyoruz; üstâd Dârüşşafakadaki mâsum çocukluk yıllarını anlatmaktadır: “... Mektebde musiki de vardı. Zekâi Dede merhum gibi kâmil ve ârif bir üstâd meşk ediyordu. Bu münâsebetle mektebe gaaliba bir “Hâşim Bey Mecmuası” kaçırmışdık; evet, kaçırmışdık, çünki Dârüşşafaka, kendisinin matbû, gayri matbû tek varakın nezdimizde meccânen verdiği ders kitablarından maadâ bulunmasına mâni olurdu. Ya o günü yahud ertesi gün idi ki mecmuaya göz gezdirirken bir sayfasında, hâlâ hâfızamda menkuş kalmış olan bir eviç şarkı görmeyeyim mi: Galatada güzel çokdur Hiç birinde vefâ yokdur Gül yanakdan güzel öpdür Elâdo elâdo ey çeşmi âhu!.. “Galata!.. Güzeli çok!.. Vefa?.. O zamanın idrâkince mahalle adı.. Gül yanak!.. Öptür!.. bunların hepsi anlaşılıyor ama ya Elâdo!...”. Zâten Ahmed Râsim ihtiyat ile kaydediyor; Hâşim Bey Mecmuasında Evic faslında böyle bir şarkı yokdur.