İstanbulun hâneberduş pırpırıları argosunda şu anlamlarda kullanılır: 1 — Kendi yalanı, palavrası, düzeni, her hangi bir münasebetsizliği yüzünden utanmak, kızarmak, mat olmak; misâl: yalın ayaklı yarı çıplak bir delikanlı anlatır: “Kadıköy vapur iskelesinde mini etekli bir piliç beni bitli turist zannetti, işmar çakdı gibi geldi, hemen ablanın peşinden vapura bindim, o lüküsde oturdu, alengirli olmak için bir gazete aldım, ben de girdim, karşısına kuruldum, bacak bacak üstüne attım, gazeteyi açdım, kız gülmeye başladı, kime gülüyorsun abla dedim, küçükbey fiyakan yerinde ama gazeteyi ters tutuyorsun deyince bir bozum oldum, bir ekşidim ki...”; 2 — Sıkıntı vermek, sırnaşmak, misâl: “Ulan nereden öğrettim keçiye o yeri, her gece boşuna ekşimeye başladı”. Bibl.: F. Devellioğlu, Türk Argosu