(Harb zamanlarında ve büyük yangınlardan sonra İstanbulda) — Eski ahşab İstanbulda şehrin dörtde birini, yarısını, yarısından fazlasını yok etmiş ateş âfeti büyük yangınlardan sonra felâketzede onbinlerce insan bir de açlıkla karşılaşmışdır, ve ilk aranıp da bulunamayan ekmek olmuşdur. Aşağıdaki satırları, şehrin dörtte üçünü yok etmiş hicrî 1070 (M. 1660) Ayazmakapusu Yangınını anlatan Mehmed Halifenin “Tarihi Gilmânî” sinden alıyoruz: “... bâdehû akılları başına geldikde üç günden beri aç ve susuz helâk olma mertebesine vardılar. Zira ateş su yollarını bozdu, değirmenleri, unu, buğdayı, fırınları, ekmekci dükkânlarını bilkülliyet harâb etdi. Bir ekmek bulunsa bin akçeye alırlardı. Dört beş gün aç ve susuz ve evsiz, herkes ne yerde ateşden kurtuldu ise orada kaldı, sonra Üsküdardan, Eyyubdan, Tophâneden yüz bin derdü belâ ile bir mikdar ekmek geldi; toprağa benzer, on dirhemi bir akçeye, o da bulunmaz...” (B.: Ayazmakapusu Yangınları cil 3, sayfa 1512). Harb zamanlarında çekilen ekmek sıkıntısına örnek olarak da aşağıdaki satırları Cevdet Tarihinden hicrî 1225 yılı (M. 1810) vak’aları arasından alıyoruz: “Ruya harbi dolayısı ile boğaz kapandı, kışın İstanbula zahire, dolayısı ile ekmek sıkıntısı çekildi. Devlet İstanbul için kilesi (Her memlekete göre değişir zahîre ölçeği; 1 İs...

(Harb zamanlarında ve büyük yangınlardan sonra İstanbulda) — Eski ahşab İstanbulda şehrin dörtde birini, yarısını, yarısından fazlasını yok etmiş ateş âfeti büyük yangınlardan sonra felâketzede onbinlerce insan bir de açlıkla karşılaşmışdır, ve ilk aranıp da bulunamayan ekmek olmuşdur. Aşağıdaki satırları, şehrin dörtte üçünü yok etmiş hicrî 1070 (M. 1660) Ayazmakapusu Yangınını anlatan Mehmed Halifenin “Tarihi Gilmânî” sinden alıyoruz: “... bâdehû akılları başına geldikde üç günden beri aç ve susuz helâk olma mertebesine vardılar. Zira ateş su yollarını bozdu, değirmenleri, unu, buğdayı, fırınları, ekmekci dükkânlarını bilkülliyet harâb etdi. Bir ekmek bulunsa bin akçeye alırlardı. Dört beş gün aç ve susuz ve evsiz, herkes ne yerde ateşden kurtuldu ise orada kaldı, sonra Üsküdardan, Eyyubdan, Tophâneden yüz bin derdü belâ ile bir mikdar ekmek geldi; toprağa benzer, on dirhemi bir akçeye, o da bulunmaz...” (B.: Ayazmakapusu Yangınları cil 3, sayfa 1512). Harb zamanlarında çekilen ekmek sıkıntısına örnek olarak da aşağıdaki satırları Cevdet Tarihinden hicrî 1225 yılı (M. 1810) vak’aları arasından alıyoruz: “Ruya harbi dolayısı ile boğaz kapandı, kışın İstanbula zahire, dolayısı ile ekmek sıkıntısı çekildi. Devlet İstanbul için kilesi (Her memlekete göre değişir zahîre ölçeği; 1 İstanbul kilesi 18-20 okka, ortalama 25 kilogram) 7 kuruşdan buğday ve 3,5 kuruşdan arpa satın alarak karışdırdı ve mahlutun kilesi 5 kuruşdan fazla tuttuğu halde 4 kuruş 5 paradan fırınlara 40.000 kile zahire dağıttı ve yapılacak buğday ile arpa mahlutu 80 dirhemlik bir ekmeğe 1 para narh kondu. İstanbul halkını beslemek için hazîne 55.000 kuruş zarar ettiği halde âcizler, kadınlar, ihtiyarlar yine ekmeksiz kaldılar. Fırınların önlerindeki kalabalık devam etti, bâzı ekmekciler 80 dirhem yerine 60, hattâ 50 dirhemlik ekmek işlediler. Zorba takımı da fırınlara girerek ihtiyaçlarından fazla ekmek aldılar ve iki kat bahası ile aceze gürûhuna satdılar. Nihayet narh değiştirildi, 50 dirhemlik ekmek 1 paraya olunca fırınlarda ekmek bulunur oldu” (Cevdet Tarihi, Cild 9).