İstanbul yüzyıllar boyunca kalabalık bir kitle teşkil etmiş askerin ekmeği hususî fırınlarda pişirilmişdir; Vak’a-i Hayriyeden önce Yeniçeriler devrinde Yeniçeri ekmeğine “Tayın” denilir; siyah, fakat çok lezzetli olan bu ekmeğe halk “Fodla” adını vermişdi; Yeniçeriliğin kaldırılmasından sonra asker ekmeğine de “Tayın”, “Tayın Ekmeği” denildi. Padişah sarayındaki müstahdemlerin ekmeklerine “Fodla” denilirdi (B.: Fodla). Yeniçeri Tayın - Fodları Şehzâde Camii karşısında Eski Odalar denilen Yeniçeri Kışlası ile Acemioğlanları Kışları arasında bulunan büyük bir mîrî fırında pişirilirdi. Bu fırın ve Yeniçeri ekmekcisi esnafı için Evliyâ Çelebi şunları yazıyor: “1 Kârhâne (fırın), 300 neferdir, cümlesi acemioğlanlarıdır (B.: Acemioğlanları, cild 1, sayfa 186); Eski Odalar ile Acemioğlanları Odaları arasında bir kârhânei azimdir; 1 çorbacısı, 1 fodla kâtibi, 7 nefer mûtemedleri, 1 ekmekcibaşı, 1 ekmekciler kethüdâsı ve bölükbaşıları vardır. Bunlar da Ordu - Esnaf Alayında arabalar üzerinde dükkân kurarak ekmek yaparak, un eleyerek geçerler ve seyirci halka ekmek dağıtırlar; cümlesi sivri külâhlı acemioğlanları pür silâh saf saf olup Ekmekcibaşının alayında ihtişamla geçerler”.