İstanbulun eski tulumbacılık âleminde iki sınıf mahalle yangın tulumbası sandıklarından idi. İkinci Abdülhamid devri sonlarında, 1890 ile 1900 arasında bu sandıkda Bahriye Çarkcı Mektebi talebesinden birkaç delikanlı, posta memurlarından İngilizce, fransızca ve italyanca bilir İsmail Bey adında bir genç, serasker kapusundan iki kâtib, o zamanın okur yazar, efendiden gençleri de koşarlardı. Bir de bir havyar tüccarının oğlu, hem koşarlı ayakları hem de aşırı derecede güzelliği ile nam vermiş bir rum genci vardı, o da mektebli idi, ve İsmail Beyin pek yakın arkadaşı idi; Merdivenköylü Bitli Tevfiğin (Tevfik Karkan) Eğrikapulu bir rum tulumbacı için yazılmış bir şarkısı vardır ki bu genç için olduğu muhakkakdır; şarkı budur: Aman Eğrikapulu eğri basma ayığan Misli yok sandıklarda senin gibi uşağın Ak dizliğin üstüne yaraşmış al kuşağın Kara kâküllerini ne hoş kesmiş berberi Kendi Eğrikapulu serde külâhı eğri Aman Eğrikapulu vursun güm güm topuğun Semenderlik şânıdır tulumbacı kopuğun Şu gönül âteşinden yakmaz mısın çubuğun Gül Bağçesi oluyor vardığı yangın yeri Kendi Eğrikapulu serde külâhı eğri Aman Eğrikapulu gel çakalım başbaşa Gel yalın ayaklarla şehbazım koşa koşa Mestânelik yaraşır ateşli yirmi yaşa Yangıncı uşakların bebrü pelenk hizberi Kendi Eğrikapulu serde külâhı eğri ...

İstanbulun eski tulumbacılık âleminde iki sınıf mahalle yangın tulumbası sandıklarından idi. İkinci Abdülhamid devri sonlarında, 1890 ile 1900 arasında bu sandıkda Bahriye Çarkcı Mektebi talebesinden birkaç delikanlı, posta memurlarından İngilizce, fransızca ve italyanca bilir İsmail Bey adında bir genç, serasker kapusundan iki kâtib, o zamanın okur yazar, efendiden gençleri de koşarlardı. Bir de bir havyar tüccarının oğlu, hem koşarlı ayakları hem de aşırı derecede güzelliği ile nam vermiş bir rum genci vardı, o da mektebli idi, ve İsmail Beyin pek yakın arkadaşı idi; Merdivenköylü Bitli Tevfiğin (Tevfik Karkan) Eğrikapulu bir rum tulumbacı için yazılmış bir şarkısı vardır ki bu genç için olduğu muhakkakdır; şarkı budur: Aman Eğrikapulu eğri basma ayığan Misli yok sandıklarda senin gibi uşağın Ak dizliğin üstüne yaraşmış al kuşağın Kara kâküllerini ne hoş kesmiş berberi Kendi Eğrikapulu serde külâhı eğri Aman Eğrikapulu vursun güm güm topuğun Semenderlik şânıdır tulumbacı kopuğun Şu gönül âteşinden yakmaz mısın çubuğun Gül Bağçesi oluyor vardığı yangın yeri Kendi Eğrikapulu serde külâhı eğri Aman Eğrikapulu gel çakalım başbaşa Gel yalın ayaklarla şehbazım koşa koşa Mestânelik yaraşır ateşli yirmi yaşa Yangıncı uşakların bebrü pelenk hizberi Kendi Eğrikapulu serde külâhı eğri Aman Eğrikapulu çalımlı çapkın aman Sen dilberi tersâya fırsat düşmez her zaman Zâhû berzemin olup ayak öpsün müslüman Gel bu şeb meyhâneye asalım gel feneri Kendi Eğrikapulu serde külâhı eğri Aman Eğrikapulu gel yakından yakına Gerdanım muallâk çelîpânın aşkına Kadehkârım olduğun gören dönsün şaşkına Kadehi çeşmindedir bu Tevfikin iksiri Kendi Eğrikapulu serde külâhı eğri Uşakları yarı mektebli, yarı kâtib olan bu sandıkda Bahriyeli Kadri Çavuş reislik yapmışdır. Osman Cemal Kaygılı: “Bir Mevlevihâne Kapusunda çıkan bir yagına, hastalanmış olan Kadri Çavuşun yerine Sarı Sadeddin idâresinde koşmuşlardı. Hemen hepsi okur yazar gençlerden mürekkep Eğrikapulular, durgun ve sıcak yaz gecesinde Topkapusunda kale duvarları dışından bir geçiş geçdiler, yol boyundaki yüzlerce seyirci peşlerine takılıp sel gibi akıp gitti idi” diyor. Bibl.: Osman Cemal Kaygılı, Not; Tevfik Karkan, Not; Vâsıf Hiç, Not.