İstanbulda halk ağzı bir beddâ deyimi; cenâzeleri imam efendilerin kaldırtıp götürdüklerinden kinâye: “Öl, geber, ölsün, gebersin..” yerine, bilhassa eski mahalle karıları tarafından söylenirdi; misâl: Hayırsız oğlan evin bir şeyini satıp akşama rakı parası yapacakdır, anasına: — Anne.. bu duvar saati kalk gidelim diyor bana!.. — Seni de efendiler götürsün!..