İstanbulun ikinci sınıf yangın tulumbası sandıklarındandı; Edirnekapusu semtinde tulumbacı gençlerin yetiştiği ayak tabakası çoğunlukda olduğu halde, bu sandıkda parlayan koşarlı yaman gençler diğer zengin muhitlerin, bilhassa Beyoğlunun sandıkları tarafından paraca tatmin edilerek ayartılır alınırdı. Edirnekapusu Sandığının en parlak devri 1880 - 1890 arasında Arab Hüseyin Reisin zamanı olmuşdu; nâralarını: “Zemini yüksek kapulu” diye atarlardı. O parlak devrinde bu sandığın adını tesbit edemediğimiz genç bir tulumbacısı şu manzume ile övülmüşdür: Ayaklar kanadlı bir deli poyraz Edirnekapuda nam virdi bu yaz Sırım gibi kara bir yağız oğlan Yaşını onsekiz ya ondokuz yaz O zemini yüksek kapılı civan Vücûdu tığ gibi yapılı civan Tîri müjgânının her biri aman Ta gönül evime çakılı civan Şâhinim kuzgunum şehbaz çakalım Meyhâne muhabbet yeri çakalım Mest olup ra’dü berk misâli şöyle Kâh gürleyelim be kâh da çakalım Bozdoğan topuklu yangıncı çapkın Çatub kaşlarını gazabın takın Kasem Hüdâya ki sana yaraşan Hâleti vahşeti terk itme sakın Ölürüm de billâh söylemem adın Destanımda kalsın sâdece yâdın Tasvîri rengînim yanında yâhû Kaale alınır mı nakşî Bihzâdın Vâsıf HİÇ