Geçen asır sonlarında yaşamış bektâşî fukarâsından kalender şâir; mâlum olan tek manzûmesinden anlaşıldığına göre bir müddet Merdiven Köyünde Şahkulu Dergâhında bulunmuş; hicrî 1324 (M. 1906) kışında Üsküdarda Doğancılardaki meşhur bekâr hanındaki odasında, kalenderlik yolunda kendisine ayak uydurmuş ve Edhem Baba tarafından Kişmir adı verilmiş uşağı ile beraber mangaldaki kömür ateşi çarpmasından zehirlenerek ölmüşdür. Koynunda bulunan garib bir vasiyetnâmede ölümünde nâşının Kişmirin kabrine konulmasını istemişdir. Han odabaşısının rivâyetine göre delikanlı müteverrim imiş, son günlerde yatakdan çıkamayacak kadar ağır hasta imiş, bundan da anlaşılmışdır ki Edhem Baba Kişmirin artık son deminin geldiğini tahmin ettiği gece odaya kasden yarı yanmış kömür dolu bir mangal koymuş, pek sevdiği gencin ufulünü görmeden intihar etmişdir. Vasiyeti tutulmuş ve Karacaahmed Mezarlığında Miskinler Tekkesi yakınında ayni kabre gömülmüşlerdir; fakir bektâşinin kesesinden çıkan bir mikdar para ile de bir taş dikilmişdir, kitâbesi şudur: Hû dost İyi kötü, iğri doğru, ak kara, ne ki gelir kullara, cümle Tanrı işidir. Baş kırıb cefâyı sineye çeken derviş kişidir. Mesmûmen göçdüler eseri kazâ, kazâya rizâ. Bir pîri gedâ bir de civan ki İklîmi hüsne olmuşdu emir İki can yatur bu kabir içre Aşk ile...

Geçen asır sonlarında yaşamış bektâşî fukarâsından kalender şâir; mâlum olan tek manzûmesinden anlaşıldığına göre bir müddet Merdiven Köyünde Şahkulu Dergâhında bulunmuş; hicrî 1324 (M. 1906) kışında Üsküdarda Doğancılardaki meşhur bekâr hanındaki odasında, kalenderlik yolunda kendisine ayak uydurmuş ve Edhem Baba tarafından Kişmir adı verilmiş uşağı ile beraber mangaldaki kömür ateşi çarpmasından zehirlenerek ölmüşdür. Koynunda bulunan garib bir vasiyetnâmede ölümünde nâşının Kişmirin kabrine konulmasını istemişdir. Han odabaşısının rivâyetine göre delikanlı müteverrim imiş, son günlerde yatakdan çıkamayacak kadar ağır hasta imiş, bundan da anlaşılmışdır ki Edhem Baba Kişmirin artık son deminin geldiğini tahmin ettiği gece odaya kasden yarı yanmış kömür dolu bir mangal koymuş, pek sevdiği gencin ufulünü görmeden intihar etmişdir. Vasiyeti tutulmuş ve Karacaahmed Mezarlığında Miskinler Tekkesi yakınında ayni kabre gömülmüşlerdir; fakir bektâşinin kesesinden çıkan bir mikdar para ile de bir taş dikilmişdir, kitâbesi şudur: Hû dost İyi kötü, iğri doğru, ak kara, ne ki gelir kullara, cümle Tanrı işidir. Baş kırıb cefâyı sineye çeken derviş kişidir. Mesmûmen göçdüler eseri kazâ, kazâya rizâ. Bir pîri gedâ bir de civan ki İklîmi hüsne olmuşdu emir İki can yatur bu kabir içre Aşk ile olmuş ezelden tebşîr Târihin didi necmi keysûdâr “Edhem Baba hem gulâmı Kişmîr” 1324 (1906) Garîban ruhlerine elfâtiha Asıl adı bilinmeyen Kişmir de Rumelili imiş. Aydonat Yanya Vilâyetinin bir kazasıdır, her ikisi de gaayet güzel rumca konuşurlarmış, hattâ Kişmirin türkçesi çok zayıf olduğundan oğlan için rum mühtedisidir denilirmiş. Edhem Babanın yukarda bahsedilen tek manzûmesi şudur: Elde asâ sırtda aba Başı açık bürehne pâ Cezbe ile aşk yolunda Aydonatlı Edhem Baba Hacı Bektaş Veli pîrim Hâneberduş bir fâkirim Ammâ ki gel gör dalımda Eksik olmaz bir emîrim Çıplak gezer giydiririm Aç dolaşır yidiririm Şehi hûban köçeğimi Diyar diyar gezdiririm Döşek hasır ne gam bize Sevişdikde biz göz göze Ben uyanık yârim uyur Koyub şâhin başın dize Hû erenler kalenderler Bizlere destur verenler Dalub yârin bağçesine Sünbül karanfil derenler Güzel Allah sevmiş güzel Biz de aldık mürşidden el Dervişlere mâşuk gerek İlelebed minel ezel Mâi tahûr olmuş şarab Gönül mâmur hâne harab Bu Edheme güzel yârin Ayakları çifte mihrab Pâk itikad hem pâk beden Ayak atma gaslitmeden Hem mâşukun yıka pâk it Zirâ sual olur senden Sultânım Şahkuluna pes Hamam kurmuş mermer kafes Lûlesine kurnasına Âşıkaane sinmiş nefes Yunduk attık çirkimizi Râhimizde bulduk izi Vahdetdedir ulu Tanrı Biz bir ittik ikimizi Başı açık bürehne pâ Geldi Âşık Edhem Baba Şeb çerâğı yâri ile Ey hamamcı can merhabâ Bibl. : Vâsıf Hiç, Not.