1890-1900 arasında Fenerbağçesi, Kızıltoprak, Feneryolu taraflarında güzelliği dillere destan olmuş Rumeli muhacirlerinden bir delikanlı; devrin pâdişahı İkinci Sultan Abdülhamidin şehzâdelerinden çapkınlığı ile meşhur Abdülkaadir Efendinin arabacısı idi. Prensin pek muhteşem lüks faytonunun şatafatına denk olarak Rumeli kesimi al çuhadan sırmalı cebken ve poturla pek süslü giydirilir, kuşatılır, güzel oğlan bir kat daha göze çarpardı. O devrin yüksek ecnebî sosyetesinin şöhretlerinden bir Madam Kati vardı; Kati adı Katerin (Catherine) den kısaltma olacakdır, Osmanlı Bankasının ileri gelen memurlarından birinin zevcesi olduğu söylenirdi, bu Şumnulu Edhem Oğlana gönül vermiş ve bir yolunu bularak güzel arabacıyı ayartmış, onunla Kalamış Koyunda bir otelde bir mevsim boyunca bâzı geceler gizlice buluşub kapanmaya muvaffak olmuşdu. Fakat otel uşaklarının ağzından sızan dedikodular üzerinde Kati’nin zevci Şehzâdeye mahrem bir arîza sonmuş, Abdülkaadir Efendi de güzel arabacısını bir müddet için bir çiftliğine göndererek mâşukaasından uzaklaşdırmışdı. Bu arabacı Edhem şânında aşağıdaki türkü Merdivenköylü Bitli Tevfikindir: Araba sürerken gördüm ben onu Kırmızı mintanı beyazdır donu Kavuşdursun bizi bu yolun sonu Araba sürerken kaş çatma bana Vurgunum vurgunum Edhemim sana Edhemimin...

1890-1900 arasında Fenerbağçesi, Kızıltoprak, Feneryolu taraflarında güzelliği dillere destan olmuş Rumeli muhacirlerinden bir delikanlı; devrin pâdişahı İkinci Sultan Abdülhamidin şehzâdelerinden çapkınlığı ile meşhur Abdülkaadir Efendinin arabacısı idi. Prensin pek muhteşem lüks faytonunun şatafatına denk olarak Rumeli kesimi al çuhadan sırmalı cebken ve poturla pek süslü giydirilir, kuşatılır, güzel oğlan bir kat daha göze çarpardı. O devrin yüksek ecnebî sosyetesinin şöhretlerinden bir Madam Kati vardı; Kati adı Katerin (Catherine) den kısaltma olacakdır, Osmanlı Bankasının ileri gelen memurlarından birinin zevcesi olduğu söylenirdi, bu Şumnulu Edhem Oğlana gönül vermiş ve bir yolunu bularak güzel arabacıyı ayartmış, onunla Kalamış Koyunda bir otelde bir mevsim boyunca bâzı geceler gizlice buluşub kapanmaya muvaffak olmuşdu. Fakat otel uşaklarının ağzından sızan dedikodular üzerinde Kati’nin zevci Şehzâdeye mahrem bir arîza sonmuş, Abdülkaadir Efendi de güzel arabacısını bir müddet için bir çiftliğine göndererek mâşukaasından uzaklaşdırmışdı. Bu arabacı Edhem şânında aşağıdaki türkü Merdivenköylü Bitli Tevfikindir: Araba sürerken gördüm ben onu Kırmızı mintanı beyazdır donu Kavuşdursun bizi bu yolun sonu Araba sürerken kaş çatma bana Vurgunum vurgunum Edhemim sana Edhemimin boyu bir gümüş direk Alım çalımına dayanmaz yürek Altın saat kordon hediye gerek Araba sürerken kaş çatma oğlan Kaş çatub akıllar oynatma oğlan Esmerim dilberi hurmadır hurma Ne de yakışıyor kamçı savurma Demir topukları çalımla vurma Edhemim faytoncu güzeli bıçkın Öpüp sev dediği kitâbı aşkın Edhemime mektub salmış madama “Atub pabucunu kocamın dama Gel oğlan alayım seni odama” Attırub yüzünden hicabla arı Oğlanı ayarttı o yosma karı Al çuha Edhemin potur cebkeni Toy olur oğlanın böyle ergeni Suya kolay iner aşkın yelkeni Edhemim dillere destan Edhemim Madama kendini satan Edhemim