“Farsca bulut anlamında Ebr isminden gelir; bulutları andıran dalgalı, damarlı nakışlar, böyle nakışlarla boyanmış, bezenmiş kâğıt; Ebrulamak: Kağıdı damarlı, dalgalı olarak boyamak” (Şemseddin Sâmi, Kaamûsu Türkî). “Ebrî, Ebru”, süsleme, bilhassa kâğıd süsleme sanatında önemli bir yer almış; tek rengin çeşidli tonları ile, bir iki renkle, çok renkle, şekil letâfeti ve renk âhengi bakımlarından asırlar boyunca şaheser ebrîler yapılmışdır; ve bu güzellik hârikası kâğıdlar, levha yazılarının etrâfı, kitab cildlerinin cild kapağı içlerini süslemede kullanılmışdır. Ebrî, bilhassa levhalarda çok titiz bir dikkatle kullanılmışdır; yazının, tâlik, sülüs veya nesih hatlarla yazıldığına göre ebrînin dalgalı ve damarlı nakışlarının yazı ile olan âhengini bulmak muhakkak ki bir sanat kâsesi idi. Cild ebrîleri ve levha ebrîleri de ayrı idi; cild ebrîlerinde koyu, koyuca ve çok renkler kuvvetli dalga ve damarlar kitaba âdeta bir salâbet verdiği halde, aynı ebrîler yazıyı boğar, öldürebilirdi. Müstakimzâde Süleyman Sadeddin Efendi “Tuhfei Hattâtin” isimli meşhur eserin bir hattatın hal tercemesi içinde, Türkiyede ebrînin İstanbullu Ahmed Efendi adında bir zat tarafından îcad edildiğini kaydediyor: “Mehmed bin Ahmed - İstanbulludur; Ayasofya Camii hatibi olan pîri mübarekdir, 1187 muharreminde ...

“Farsca bulut anlamında Ebr isminden gelir; bulutları andıran dalgalı, damarlı nakışlar, böyle nakışlarla boyanmış, bezenmiş kâğıt; Ebrulamak: Kağıdı damarlı, dalgalı olarak boyamak” (Şemseddin Sâmi, Kaamûsu Türkî). “Ebrî, Ebru”, süsleme, bilhassa kâğıd süsleme sanatında önemli bir yer almış; tek rengin çeşidli tonları ile, bir iki renkle, çok renkle, şekil letâfeti ve renk âhengi bakımlarından asırlar boyunca şaheser ebrîler yapılmışdır; ve bu güzellik hârikası kâğıdlar, levha yazılarının etrâfı, kitab cildlerinin cild kapağı içlerini süslemede kullanılmışdır. Ebrî, bilhassa levhalarda çok titiz bir dikkatle kullanılmışdır; yazının, tâlik, sülüs veya nesih hatlarla yazıldığına göre ebrînin dalgalı ve damarlı nakışlarının yazı ile olan âhengini bulmak muhakkak ki bir sanat kâsesi idi. Cild ebrîleri ve levha ebrîleri de ayrı idi; cild ebrîlerinde koyu, koyuca ve çok renkler kuvvetli dalga ve damarlar kitaba âdeta bir salâbet verdiği halde, aynı ebrîler yazıyı boğar, öldürebilirdi. Müstakimzâde Süleyman Sadeddin Efendi “Tuhfei Hattâtin” isimli meşhur eserin bir hattatın hal tercemesi içinde, Türkiyede ebrînin İstanbullu Ahmed Efendi adında bir zat tarafından îcad edildiğini kaydediyor: “Mehmed bin Ahmed - İstanbulludur; Ayasofya Camii hatibi olan pîri mübarekdir, 1187 muharreminde (haziran - temmuz 1765) evinden yangın çıkarak eviyle birlikde yanarak öldü; ebrî tâbir edilir münakkaş, musannâ kâzıd bu zâtin babasının îcâdıdır”. Güzel Sanatlar Akademisinin Türk tezyinî sanatları bölümünde zamanımızda da çok güzel ebrîler yapılmaktadır. Hüsnü KINAYLI