XVIII. Yüz yıl başında Şeyhülislâm Dürrî Mehmed Efendi tarafından yapdırılmış Doğancılar semtinin Üsküdarın en meşhur ve en büyük eski ahşab konaklarından biriydi; pek çok emsâli gibi bir resmi yokdur. Bu meşhur konak geçen asır ortalarına kadar durmuş, sonra istimlâk edilerek yerine “Paşakapusu” diye meşhur Üsküdar Müşürlüğü dâiresi yapılmışdı ki bu isim Doğancıların o noktasına da isim olmuşdu. Paşakapusu da 1919 da içinde İngiliz işgal kuvvetlerinden bir kıt’a otururken yanmış, bir parçası kurtulmuşdur ki zamanımızda Üsküdar Paşakapusu Cezâ Evi binâsıdır. Bu konağın son sâkinlerinden biri Dürrî Mehmed Efendinin ikinci kuşakdan torunu Şeyhülislâm Abdullah Efendidir. Bu Abdullah Efendi B.: Abdullah Efendi, Dürrîzâde, cild 1, sayfa 39) serveti, vekaarı ve sofrasının zenginliği ile meşhurdu, Vakanüvis Abdürrahman Şeref Bey bu konakda geçen bir olayı şöyle anlatıyor: “İkinci Sultan Mahmud ve vükelâ (o zamana göre kabine erkânı, bakanlar) bir ramazan akşamı ansızın Üsküdarda Dürrîzâdeye iftara gitmişler, Efendi de o sıralar Şeyhülislâmlıkdan azledilmiş bulunuyormuş; Efendi kâhyasının fevkalâde telâş ettiğini görünce: — Telâş etme, telâş etme!.. Benim soframı efendimize (pâdişaha), haremin sofrasını da vükelâya çıkarın, maiyetlerinde bulunanları da sen idâre ediver.. demiş. Ve hiç s...

XVIII. Yüz yıl başında Şeyhülislâm Dürrî Mehmed Efendi tarafından yapdırılmış Doğancılar semtinin Üsküdarın en meşhur ve en büyük eski ahşab konaklarından biriydi; pek çok emsâli gibi bir resmi yokdur. Bu meşhur konak geçen asır ortalarına kadar durmuş, sonra istimlâk edilerek yerine “Paşakapusu” diye meşhur Üsküdar Müşürlüğü dâiresi yapılmışdı ki bu isim Doğancıların o noktasına da isim olmuşdu. Paşakapusu da 1919 da içinde İngiliz işgal kuvvetlerinden bir kıt’a otururken yanmış, bir parçası kurtulmuşdur ki zamanımızda Üsküdar Paşakapusu Cezâ Evi binâsıdır. Bu konağın son sâkinlerinden biri Dürrî Mehmed Efendinin ikinci kuşakdan torunu Şeyhülislâm Abdullah Efendidir. Bu Abdullah Efendi B.: Abdullah Efendi, Dürrîzâde, cild 1, sayfa 39) serveti, vekaarı ve sofrasının zenginliği ile meşhurdu, Vakanüvis Abdürrahman Şeref Bey bu konakda geçen bir olayı şöyle anlatıyor: “İkinci Sultan Mahmud ve vükelâ (o zamana göre kabine erkânı, bakanlar) bir ramazan akşamı ansızın Üsküdarda Dürrîzâdeye iftara gitmişler, Efendi de o sıralar Şeyhülislâmlıkdan azledilmiş bulunuyormuş; Efendi kâhyasının fevkalâde telâş ettiğini görünce: — Telâş etme, telâş etme!.. Benim soframı efendimize (pâdişaha), haremin sofrasını da vükelâya çıkarın, maiyetlerinde bulunanları da sen idâre ediver.. demiş. Ve hiç sıkınılmamış. Dürrîzâdenin mutfağında her akşam 40 - 50 tabla yemek çıkarmış. Hattâ Sultan Mahmud gördüğü ikramdan ve yemeklerin nefâsetinden memnun olup Dürrîzâdeye: — Efendi.. sizin aşçı benim aşçıdan daha usta.. aşçıları değişelim!.. diye iltifatda bulunmuş” (A. Şeref; Fuad Paşa Konağı makaalesinin notu, Tarih Encümeni Mecmuası).