Onsekizinci asır şâirlerinden; asrın ilk yarısında yaşamış ve bilhassa Üçüncü Sultan Ahmed zamanın, Lâle Devrinin seçkin sîmalarından olmuş; gazeller, kasîdeler yazmakla berâber büyük şöhretini târihcilikde yapmışdır. Asıl adı Ahmeddir. Van’lıdır; ilk tahsilini memleketinde yapmış, genc yaşında İstanbula gelmiş, kâtiblik ile Dîvânı Hümayuna girmiş, zekâsı, güzel yazısı, edebi kültürü, ana dili gibi farsca bilmesi ile derhal nazarı dikkati çekmiş, devrinin ricâlinden, vezirlerinden iltifat ve himâye görmüş, Dîvânı Hümâyun kâtiblerine verile gelen memûriyetler yolunda sür’atle yükselmiş, hicrî 1132 yılı sonlarında (milâdî 1720) İrana elçilikle gönderilmişdi. Hayatı hakkında başka bilgi edinilemedi. Üçüncü Sultan Ahmedin Filikai Hümâyuna yazılan ve mesîre çadırına işlenen târih manzumeleri bu şairin idi (B.: Ahmed II. ün Çadırı; Ahmed III. ün Filikası; cild 1, sayfa 298 ve 299). Aynı pâdişahın sakal saldığında da şu tarihi söylemiş ve zamanında çok beğenilmişdi: Değil hattı hümâyun kıl kalemle kâtibi kudret Cemâli pâkinin icmâlin etmiş bir yere tafsil Utârid levhi mihre Dürriyâ yazdı bu târihi “Cemâli Ahmediye saldı sâye şehperi Cibril” 1115 (M. 1703 - 1704) Bibl. : Sâli, Şuera Tezkiresi.