Geçen asır sonlarına doğru İstanbulun namlı çengilerinden bir kıbti kızı; Üsküdarlı halk şâiri Âşık Râzi tarafından bu kızın bir gönül mâcerâsı manzum olarak anlatılmışdır. Zâbit veya nefer, genc ve güzel bir fransız gemicisine âşık olmuş, fakat iki köçek oğlan kardeşinin kendisine tercih edildiğini gören çengi kız bir gece Halicde kendisini denize atarak intihar etmek istemiş ise de bindiği kayığın kayıkcısı tarafından kurtarılmışdır. Yarı mizah yollu yazılmış manzûme şudur: Babası zurnacı anası çengi Cümlenin mâlumu Lonca âhengi İki köçek oğlan kardeşi vardır Ananın babanın ablanın dengi Dürdâne esmerin güzeli âhû Oğlanlar andırır yavru pelengi Topuklu İboyla Karakız Receb Şâhin başda hüsni şebab çelengi Siyehçerde kıbti müzehheb teni Menekşe mor zanbak gözlerin rengi Bellerinde birer hençeri pûlâd Tîri müzgân ile muhabbet cengi Üç kardeş çıkdıkca meydânı raksa Lâl ider tevsimde görse Ferhengi Cümle uşşâkının gözden gönülden Süngeri vasî ile silerde jengî Âh kim Dürdânemin derdi büyükdür Sever bir gemici civan frengi Gel görki ol seyyâd tevcih eylemiş Birâderlerine gönül tüfengi Napolyonlar atar nişangâhına Kaydedüb meclisi meyde direngi Kâğıdhâne Göksu germâbe hotel Gezdirir o iki kara pelengi Nâ murad nâ ümid giryânü nâlân Kasd etti cânına Dürdâne Çengi