Onyedinci asrın ilk yarısında Rumeli Hisarında yaşamış ilâhî cezbe sâhibi bir derviş; Hadikatül Cevâmi Kayalar Mescidi maddesinde (B.: Kayalar Mescidi) bu zât hakkında şunları yazıyor: “Durmuş Dede mecâzibi ilâhiyeden olub Akkirman beldesine sâkin iken bir gün gemilerin biri ile İstanbula gelip Rumeli Hisarı kurbinde Kayalar Mezarlığı nihayetinde deniz kenarındaki tekkede şeyh ile İstanbula gelip Rumeli Hisarı kurbinde Kayalar Mezarlığı nihayetinde deniz kenarındaki tekkede şeyh olan hemşehrilerinden Ali Baba adındaki zâtin yanında yerleşip kalmışdır. Gelib geçen gemilerden Durmuş Dedeyi bilenler hediye olarak tekkeye zahîre verirler ve dedenin hayır duâsını alırlardı; bu bütün gemi sahipleri arasında an’ane olarak yerleşip kaldı, tekkenin gemiciler tarafından verilen hediye erzâkı el’an eksik değildir; Durmuş Dedenin İstanbula gelmesi Birinci Sultan Ahmed devrinde olub ölümü de yine o pâdişahın zamanında hicrî 1025 (m. 1616) senesindedir; tekkenin dışında bir yere defnedilmişdir, sonra muhiblerinden biri üstüne bir ahşab türbe yapdırmışdır; bu türbenin duvarında şu beyit yazılıdır : Hâkipâyi evliyâya yüzünü sürmüş dede Bu hisarın kutbu olmuş hazreti Durmuş Dede “Aslında tekkenin bânisi İbrahim Gülşenî halîfelerinden Hasan Zârifi Efendi olduğu halde tekke bundan sonra Durmuş De...

Onyedinci asrın ilk yarısında Rumeli Hisarında yaşamış ilâhî cezbe sâhibi bir derviş; Hadikatül Cevâmi Kayalar Mescidi maddesinde (B.: Kayalar Mescidi) bu zât hakkında şunları yazıyor: “Durmuş Dede mecâzibi ilâhiyeden olub Akkirman beldesine sâkin iken bir gün gemilerin biri ile İstanbula gelip Rumeli Hisarı kurbinde Kayalar Mezarlığı nihayetinde deniz kenarındaki tekkede şeyh ile İstanbula gelip Rumeli Hisarı kurbinde Kayalar Mezarlığı nihayetinde deniz kenarındaki tekkede şeyh olan hemşehrilerinden Ali Baba adındaki zâtin yanında yerleşip kalmışdır. Gelib geçen gemilerden Durmuş Dedeyi bilenler hediye olarak tekkeye zahîre verirler ve dedenin hayır duâsını alırlardı; bu bütün gemi sahipleri arasında an’ane olarak yerleşip kaldı, tekkenin gemiciler tarafından verilen hediye erzâkı el’an eksik değildir; Durmuş Dedenin İstanbula gelmesi Birinci Sultan Ahmed devrinde olub ölümü de yine o pâdişahın zamanında hicrî 1025 (m. 1616) senesindedir; tekkenin dışında bir yere defnedilmişdir, sonra muhiblerinden biri üstüne bir ahşab türbe yapdırmışdır; bu türbenin duvarında şu beyit yazılıdır : Hâkipâyi evliyâya yüzünü sürmüş dede Bu hisarın kutbu olmuş hazreti Durmuş Dede “Aslında tekkenin bânisi İbrahim Gülşenî halîfelerinden Hasan Zârifi Efendi olduğu halde tekke bundan sonra Durmuş Dede Tekkesi adını almış ve artık o isimli anıla gelmişdir.” (B.: Durmuş Dede Tekkesi). Durmuş Dedeyi şahsen görmüş olan büyük yazar Evliya Çelebi de şöyle anlatıyor: “Durmuş Dede Rumeli Hisarında idi, bütün gemiciler bu adamcağıza sadaka verirlerdi. Birisi sefere gidecek olsa gelüb bu dedeye sorardı, dede o adama: “— Falan yere git, filân yere gitme!” diye beyânı hakikat eylerdi. Filhakika o adam dedenin tâyin ettiği yere giderse selâmet ve ganimetle döner, men ettiği yere giderse zarar görür, ya gelir, ya gelmezdi; işte böyle bir esrârı Hak sâhibi olub durmuş kalmış durulmuş Durmuş Dede idi”.