1964 de, İstanbul zâbıtasının târifi ile “İstanbulun en azılı mücevher hırsızı” olan 12 yaşında bir çingene kızı; ırkında daima tez gelişen cinsî câzibeye sâhib, vücud yapısı haşarı oğlan çevikliğine sâhib, uzun kumral saçlı olan bu kız en az yirmi ev ve apartmandan toplum değeri 200 bin lirayı bulan mücevher çalmış ve 1964 mayısında girdiği yerde suç üstü yakalanarak Savcılıkda bütün mâcerâlarını tafsilâtı ile anlatmışdır. Yaşar Durmazer adında bir kötü yol adamının kızı olan Nesibe bilhassâ dikkate değer şu itirafta bulunmuşdur : “Beni hırsızlığa babam teşvik ederdi, ve soyguna anamla berâber giderdim. İşe çıkacağımız zaman babam bizi karşısına alır ve : “— Allah sizi hırsızlık masası memurlarının şerrinden korusun!.. diye dua eder, üzerimize okur, üflerdi. Anamla beraber gözümüze kestirdiğimiz apartmana veya eve gider, kapuyu çalarız; kapu açılırsa yılışır, giyecek eski püskü isterim, hemen her kapudan da yok cevabı ile savulurum. Kapuyu çaldım, açan olmazsa ısrar ile iki üç defa çalarım, yine açılmadımı içerde kimse yok demekdir, döner, kalçamla kilide bir hızlıca vurdum mu kapu açılır; iş kalır mücevher toplamaya, yerlerini elim ile koymuş gibi bulurum; her girdiğim yerde soygun beş dakika bile sürmez; altını, plâtini, gümüşü, elmasın kendisini sahtesini kuyumcu gibi bir gör...

1964 de, İstanbul zâbıtasının târifi ile “İstanbulun en azılı mücevher hırsızı” olan 12 yaşında bir çingene kızı; ırkında daima tez gelişen cinsî câzibeye sâhib, vücud yapısı haşarı oğlan çevikliğine sâhib, uzun kumral saçlı olan bu kız en az yirmi ev ve apartmandan toplum değeri 200 bin lirayı bulan mücevher çalmış ve 1964 mayısında girdiği yerde suç üstü yakalanarak Savcılıkda bütün mâcerâlarını tafsilâtı ile anlatmışdır. Yaşar Durmazer adında bir kötü yol adamının kızı olan Nesibe bilhassâ dikkate değer şu itirafta bulunmuşdur : “Beni hırsızlığa babam teşvik ederdi, ve soyguna anamla berâber giderdim. İşe çıkacağımız zaman babam bizi karşısına alır ve : “— Allah sizi hırsızlık masası memurlarının şerrinden korusun!.. diye dua eder, üzerimize okur, üflerdi. Anamla beraber gözümüze kestirdiğimiz apartmana veya eve gider, kapuyu çalarız; kapu açılırsa yılışır, giyecek eski püskü isterim, hemen her kapudan da yok cevabı ile savulurum. Kapuyu çaldım, açan olmazsa ısrar ile iki üç defa çalarım, yine açılmadımı içerde kimse yok demekdir, döner, kalçamla kilide bir hızlıca vurdum mu kapu açılır; iş kalır mücevher toplamaya, yerlerini elim ile koymuş gibi bulurum; her girdiğim yerde soygun beş dakika bile sürmez; altını, plâtini, gümüşü, elmasın kendisini sahtesini kuyumcu gibi bir görüşde anlarım, parası ağır olmayınca götürmesi ne kadar kolay olmuş olsa almam..”. Savcılığa kızı ile beraber gelmiş olan menejer baba gazete fotoğrafcılarına mârifetli kızı Nesibe ile pek muhabbetli poz vermiş, ve pervâsız bir edâ ile: “Nesibe ile övünürüm!..” demişdir ki “Şecaat arz iderken merd kıbtî sirkatin söyler” hikmetinin kıymeti bir kere daha görülmüşdür. Bibl. : Hürriyet Gazetesi, mayıs 1964.