Türkiye Turing ve Otomobil Kulübü kurucu üyelerinden, kuruluşundan bu yana bu kulübün idâre müdürü, muharrir; 1886 da İstanbulda Beyoğlunda doğdu, Cibrail Duhânî Naum Paşa ile Franko Kuas Nasrî Paşanın kızı Meryem Hanımın oğludur. Babası, dedesi ve dayısı Cebeli Lübnan vâliliği etmiş üç Osmanlı veziridir. Dedesi Dr. Cibrail ile onun kardeşleri Mikhail Duhânî ve Yusuf Duhânî şimdiki Çiçek Pasajının (eski adı ile Hristaki Pasajının) yerinde bulunan meşhur Naum Operasını (Tiyatrosunu) kurmuş ve yönetmişlerdi. Said Duhânî bu akrabalarının yanında 6 yaşından 16 yaşına kadar Cebel’de yaşadı. Beyrutda Cizvitlerin idâre ettiği “Üniversite de Saint Joseph” isimli okulda, kendi tâbiri ile “kötü bir yatılı talebe” olarak bir süre okudu, ve bu kolejden, tabiyetinde bulunduğu devletin aleyhine yapılan propaganlara tahammül edemeyerek ayrıldı; 1902 de 16 yaşında İstanbula gelerek tahsiline değerli hususî hocalar ile devam etti, ki bu hocalardan biri Albert Prost, diğeri de Enis Akaygendir, o zaman her ikisi de Galatasarayı Sultânîsinin tedris heyetinde bulunuyorlardı. 1907 de 21 yaşında iken İkinci Sultan Abdülhamidin irâdesi ile babasının müsteşar bulunduğu Hariciye Nezâretinde Tahrirâtı Ecnebiye kalemine kâtip tayin edildi; fakat bu ilk memuriyeti pek kısa sürdü, 1908 de meşrûyetin ilânı üze...

Türkiye Turing ve Otomobil Kulübü kurucu üyelerinden, kuruluşundan bu yana bu kulübün idâre müdürü, muharrir; 1886 da İstanbulda Beyoğlunda doğdu, Cibrail Duhânî Naum Paşa ile Franko Kuas Nasrî Paşanın kızı Meryem Hanımın oğludur. Babası, dedesi ve dayısı Cebeli Lübnan vâliliği etmiş üç Osmanlı veziridir. Dedesi Dr. Cibrail ile onun kardeşleri Mikhail Duhânî ve Yusuf Duhânî şimdiki Çiçek Pasajının (eski adı ile Hristaki Pasajının) yerinde bulunan meşhur Naum Operasını (Tiyatrosunu) kurmuş ve yönetmişlerdi. Said Duhânî bu akrabalarının yanında 6 yaşından 16 yaşına kadar Cebel’de yaşadı. Beyrutda Cizvitlerin idâre ettiği “Üniversite de Saint Joseph” isimli okulda, kendi tâbiri ile “kötü bir yatılı talebe” olarak bir süre okudu, ve bu kolejden, tabiyetinde bulunduğu devletin aleyhine yapılan propaganlara tahammül edemeyerek ayrıldı; 1902 de 16 yaşında İstanbula gelerek tahsiline değerli hususî hocalar ile devam etti, ki bu hocalardan biri Albert Prost, diğeri de Enis Akaygendir, o zaman her ikisi de Galatasarayı Sultânîsinin tedris heyetinde bulunuyorlardı. 1907 de 21 yaşında iken İkinci Sultan Abdülhamidin irâdesi ile babasının müsteşar bulunduğu Hariciye Nezâretinde Tahrirâtı Ecnebiye kalemine kâtip tayin edildi; fakat bu ilk memuriyeti pek kısa sürdü, 1908 de meşrûyetin ilânı üzerine istifâ ederek o sırada Paris elçiliğine tayin edilen babası Naum Paşa ile birlikde ve babasının hususî kâtibi olarak Parise gitti. Naum Paşa 1911 de Parisde vazifesi başında vefat etti, Said Naum bu üç yıl içinde Fransız diplomatlarının pek, çoğu ile tanışma fırsatını buldu, bu arada Caıllaux, Doumergue, Briand, Pichon ve Barton gibi şöhretler dostları arasına girdi. Âile dostları olup kendisini himâye eden sadırâzam Hakkı Paşanın Çetine (Karadağ) sefâreti katibliği teklifini kabul etmeyerek Parise yerleşdi. “Echos de Turguie” nin çıkarılmasında ve “La Faillite Morale de la Politigne Occdentale en Orient” isimli eserinin yayınlanmasında Ahmed Riza Bey ile beraber çalışdı. Yıllarca sonra, yine âilece yakından tanıdığı sâdık dostu Reşid Safvet Atabinen ile tekrar temas temin edince, kendisine yeni ve cazib bir çalışma yolu açıldı, Türkiye Turing ve Otomobil Kulübünün kurucuları arasına girdi ve kulübün müdürü olarak İstanbula döndü (B. : Atabinen; Reşid Safvet, cild 3, sayfa 1186) Said Duhânî, Türkçe, Arabca, Fransızca, İngilizce ve Rumca konuşur. Paristeki uzun ikaameti sırasında “Faculte des Sciences” ile “Sorbonne” a devam etmişdi. Türkiye aleyhinde neşriyata “Carnet de la Semaine” isimli haftalık gazetede neşrettiği makalelerle cevab vermiş, ilk gençlik yıllarında da İstanbulda “Levant Herald” (sâhibi Levis—Mizzi) ve “Stamboul” (sâhibi Regis Delbeuf) de devamlı yazılar yazmışdı. Parisde iken gazeteci Pierre Bonardi’nin teşviki ile “Paris Soir” gazetesine “Parisdeki Türkler” konusunda bir sıra yazılar yazmışdı. İstanbula döndükten sonra da muharrirliğe devam etti; önce Siirt mensubu Mahmud Beyin çıkardığı Milliyet Gazetesinde yazmaya başladı; Fransızca olarak kaleme aldığı “Vieilles Gens, Vieille Demeures” ve “Qnand Beyoğlu s’appelit Pera” isimli iki şirin kitabda Beyoğlunun sosiyal tarihini; eski evleri ile o eski ailelerini, sâkinlerini anlattı. Yunus Nadi’nin çıkardığı “Republiqne” in yazı âilesi içinde bulandu, Fransızca “İstanbul” (sahibi Le Goff) ve “La Turquie Moderne” (sahibi Yusuf Ziya Mardin) de, ve“Journal d’Orient” da (sâhibi A. Karasu) makaleler yayınladı; bu sonuncu gazetede yazılarına devam etmekte idi. Kibar, kültürlü, vekarlı, vatanı olan Türkiyeye sâmimî sevgi ile bağlı zâttır. Said Naum Duhânî (Resim : S. Bozcalı)