“Dilimize farsçadan alınmış bir mürekkeb isim; farsca söylenişi “dübâre”, dü=ki, bâre, tavla oyununda iki zarın da benekli gelmesi; halk ağzında “hile, oyun” anlamında kullanılır, bu anlamda hilekâra da Dubâracı denilir” (Şemseddin Sâmi, Kaamûsu Türkî). Gönül verdim gaayet bıçkın bir yâre Âşıkından kaçıb gider ağyâre Galatanın şıkırdımı besbelli İşi gücü cevrü cefâ dubâre * Bir kayıkçı şuh dilberi Göreli oldum müşteri Dubâracı o çapkınım İtti beni pek serseri