Çağdaş bir halk şaîri; aslı Tokad taraflarından olup 1943-1945 arasında Göztepe fırınında pişiricilik yapmışdır, o zamanlar 35-40 yaşlarında idi, ilk okulu bitirmiş, çok düzgün bir İstanbul ağzı ile konuşur, mûnis, ehli dil bir adamdı; çalışdığı fırından ayrıldıkdan sonra bizce izi nişanı kaybolmuşdur. Büyükce bir defterde toplanmış ve hepsi müsvedde hâlinde şiirlerinin kendi karîhası eseri midir; kasid ile almayup hâfıza yolundan yapılmış intihaller var mıdır tahkik imkânı bulamadık veyalnız aşağıdaki manzûmeyi aldık ki Ahmed Dorukun emsâli arasında ortanın üstünde bir şâir olduğunu gösterir : Sâde yüz mü efendim ayak güzel el güzel Naz güzel cilve güzel nazlı ince bel güzel Giyim kuşam ne lâzım senin gibi dilbere Serâpâ uryan olup âguuşuma gel gözül Sen plâjda seyranda yüzer gezer oynarsın Bu âşıkın fırında varsın kavrulsun yansın Ben değil şu âlimden kara bahtım utansın Kâküllerin dök de gel alnına tel tel güzel Yalın ayak don paça bende kılık kıyâfet Sen güzelim efendim süslü püslü bir âfet Bir uşak parçasıyken sevdimse hoş gör affet Affedip de gelmezsen atarım çengel güzel Bu âşıklık yoluna sapan sever güzeli Türkü destan semâî yazup över güzeli Ben de evdim efendim sen dilâvet güzeli Aşkımdan gaflet ile çekme benden el güzel Gerçi diyar garibi bir perîşan âdemim Bana...

Çağdaş bir halk şaîri; aslı Tokad taraflarından olup 1943-1945 arasında Göztepe fırınında pişiricilik yapmışdır, o zamanlar 35-40 yaşlarında idi, ilk okulu bitirmiş, çok düzgün bir İstanbul ağzı ile konuşur, mûnis, ehli dil bir adamdı; çalışdığı fırından ayrıldıkdan sonra bizce izi nişanı kaybolmuşdur. Büyükce bir defterde toplanmış ve hepsi müsvedde hâlinde şiirlerinin kendi karîhası eseri midir; kasid ile almayup hâfıza yolundan yapılmış intihaller var mıdır tahkik imkânı bulamadık veyalnız aşağıdaki manzûmeyi aldık ki Ahmed Dorukun emsâli arasında ortanın üstünde bir şâir olduğunu gösterir : Sâde yüz mü efendim ayak güzel el güzel Naz güzel cilve güzel nazlı ince bel güzel Giyim kuşam ne lâzım senin gibi dilbere Serâpâ uryan olup âguuşuma gel gözül Sen plâjda seyranda yüzer gezer oynarsın Bu âşıkın fırında varsın kavrulsun yansın Ben değil şu âlimden kara bahtım utansın Kâküllerin dök de gel alnına tel tel güzel Yalın ayak don paça bende kılık kıyâfet Sen güzelim efendim süslü püslü bir âfet Bir uşak parçasıyken sevdimse hoş gör affet Affedip de gelmezsen atarım çengel güzel Bu âşıklık yoluna sapan sever güzeli Türkü destan semâî yazup över güzeli Ben de evdim efendim sen dilâvet güzeli Aşkımdan gaflet ile çekme benden el güzel Gerçi diyar garibi bir perîşan âdemim Bana lâyık bir garib uşak yârü hemdemim Nidem haddim bilmeyüb seni sevdim efendim Ya sana kim söyledi gel de aklım çel güzel Sazımın tellerine konmuş şakır bülbüller Doruk vaktidir şimdi açılır gonca güller Gül yüzünü örtmesin söyle zâlim kâküller Sun elinden içeyim şerbeti ecel güzel Ahmed Doruk (Resim : Sabiha Bozcalı)