İstanbulda 1955-1956 arasında kurulmuş bir özel tiyatrodur; kurucusu Haldun Dormendir (B.: Dormen, Haldun). Bu satırların yazıldığı sırada onuncu yılını doldurmuş olan bu özel tiyatronun aşağıdaki târihçesini “Ses” mecmuasından alıyoruz : “Özel bir tiyatronun 10 yaşına basması ne demektir ?... Bunu tiyatro ile ilgilenenler çok iyi bilirler. Hiç bir devlet ve belediye yardımı görmeden, sırtını büyük müesseselere dayamadan, kendi yağı ile kavurlarak 10’uncu yıldönümünü kutlamak... Devlet Tiyatroları, Şehir Tiyatroları türlü olaylara, entrikalara sahne olurken, bu güzel sanata gönül veren ve sırf iyi bir tiyatrocu olmak için Amerika’ya giden, Yale Üniversitesinde tiyatro tahsili yapan bir delikanlı, Haldun Dormen İstanbul’a döndükten sonra kurduğu özel tiyatrosunu kavgasız, gürültüsüz onuncu yılına getiriyor. Dormen’in trubunda hırs yoktur. Rejisörün verdiği rollere itiraz edilmez. İşte, “Dormen Tiyatrosu” her şeyden önce bu tutumuyla onuncu yılına başarı içinde girmiştir. Haldun Dormen’in, en büyük arzusu, İstanbul’da iyi bir özel tiyatro kurmaktı. Fakat bunun için, yetişmiş sanatçılar yerine, istidatlı gençleri çalıştırması, yepyeni bir tiyatro grubu yetiştirmesinin elzem olduğuna inanıyordu. İşte bunun için Küçük Sahne’de çalıştığı seneler, Parmakkapı’da bir apartmanın üçüncü ka...

İstanbulda 1955-1956 arasında kurulmuş bir özel tiyatrodur; kurucusu Haldun Dormendir (B.: Dormen, Haldun). Bu satırların yazıldığı sırada onuncu yılını doldurmuş olan bu özel tiyatronun aşağıdaki târihçesini “Ses” mecmuasından alıyoruz : “Özel bir tiyatronun 10 yaşına basması ne demektir ?... Bunu tiyatro ile ilgilenenler çok iyi bilirler. Hiç bir devlet ve belediye yardımı görmeden, sırtını büyük müesseselere dayamadan, kendi yağı ile kavurlarak 10’uncu yıldönümünü kutlamak... Devlet Tiyatroları, Şehir Tiyatroları türlü olaylara, entrikalara sahne olurken, bu güzel sanata gönül veren ve sırf iyi bir tiyatrocu olmak için Amerika’ya giden, Yale Üniversitesinde tiyatro tahsili yapan bir delikanlı, Haldun Dormen İstanbul’a döndükten sonra kurduğu özel tiyatrosunu kavgasız, gürültüsüz onuncu yılına getiriyor. Dormen’in trubunda hırs yoktur. Rejisörün verdiği rollere itiraz edilmez. İşte, “Dormen Tiyatrosu” her şeyden önce bu tutumuyla onuncu yılına başarı içinde girmiştir. Haldun Dormen’in, en büyük arzusu, İstanbul’da iyi bir özel tiyatro kurmaktı. Fakat bunun için, yetişmiş sanatçılar yerine, istidatlı gençleri çalıştırması, yepyeni bir tiyatro grubu yetiştirmesinin elzem olduğuna inanıyordu. İşte bunun için Küçük Sahne’de çalıştığı seneler, Parmakkapı’da bir apartmanın üçüncü katında ufacık bir trubun, “Cep Tiyatrosu” nun da temsillerini yönetiyor, bu grupta istidatlı gördüğü gençleri, kendi tiyatrosu için hazırlıyordu; Altan Erbulak, Nisa Serezli, Erol Keskin, Yılmaz Gruda, Fikret Hakan, Yıldız Alpar sahneye adımlarını ilk defa bu ufak tiyatroda attılar ve Haldun’un yönettiği piyeslerde oynadılar. Haldun, ertesi yıl yine Küçük Sahne’de oynaarken, bir yandan da kendi tiyatrosunun hazırlıklarını yapdı. Tiyatrosunun ilk oyunu “Papaz Kaçtı” komedisinin provalarını Çiftehavuzlardaki köşkünde yapıyordu. Bu oyunda Ayfer Feray, Metin Serezli, Erol Günaydın, Yılmaz Gruda, İlhan İskender, Zerrin Arpad, Fikret Hakan, Özben Öztürkmen oynuyorlardı. Açılış Kadıköy’de Süreyya sinemasında yapıldı ve çok parlak oldu. Artık İstanbul bir tiyatro daha kazanmıştı. Yalnız, bu tiyatronun sahnesi henüz yoktu. İstanbul yazlıklarında temsiller veriliyordu. 1955’de verilen ilk oyundan sonra, 1957’de Haldun “Küçük Sahne” yi kiraladı. İlk oyun “Teyzesi” komesinde kendisi, Metin Serezli, Yıldız Alpar, İlhan İskender, Zerrin Arpad, Erol Günaydın, Altan Erbulak, Şükran Akın, Bilge Zobu; ikinci oyun “Karaağaçlar Altında” da ise Fikret Hakan, Erol Keskin, Yılmaz Gruda, Necdet Aybek, Yıldız Alpar, İzzet Günay, Özen Tutucu (Palay), Ersun Kazançel oynuyorlardı. Bu iki oyunu İbsen’in “Hedda Gabler”, Bevan-Trczinski’nin “Kamp 17”, Shaw’ın “Çikolata Asker”, Maciavelli’nin “Aşk Otu”, Roussin’in “Nina”, Van Druten’in “Ben Bir Fotoğraf Makinesiyim”, Achard’ın “Benimle Oynar mısın”, Christie’nin “Fare Kapanı”, Özakman’ın “Duvarların Ötesi”, Arduran’ın “Cengiz Hanın Bisikleti”, Gogol’un “Müfettiş””, Coward’ın “Sözde Melekler”, Shafer’in “Beş Parmak”, Coke’nin “Kırkından Sonra”, Hegen ve Logan’ın “Zafer Madalyası,” Roussin’in “Küçük Kulübe”, Erduran’ın “İkinci Baskı”, Coppel’in “Gazeba”, Witlinger’in “Samanyolu”, Brefford-Monnot’nun “Sokak Kızı İrma”, bundan sonra da “Hepimiz Paris’te”, “Oyuncakçı Dükkânı”, “Taşra Kızı”, “Bir Yastıkta”, “Pasifik Şarkısı” oyunları takip etti. “1962 - 1963 mevsiminde Haldun Dormen’in Ses Tiyatrosu’na, şimdiki binasına geçdi; burada ilk oyun Erduran’ın “Ayı Masalı oldu. Bundan sonra “Sevgilime Göz Kulak Ol”, “Borusunu Öttüren, “Altın Yumruk”, “Montserrat”, “Şahane Züğürtler”, “Bulvar”, “Almanya’dan Bir Yar Gelir Bizlere”, “Dün Gece Yolda Giderken Çok Komik Bir Şey Oldu”, “Puntila Ağa ve Uşağı Matti”, ile “Çıplak Ayak” oynadı. Özel bir tiyatronun böylesine çeşitli bir repertuvarla memleketimizin sahne hayatında önemli bir boşluğu doldurması tiyatromuza yepyeni bir nesil yetiştirmesi, beyaz perdeye sayısız ve değerli elemanlar vermesi gerçekten mutlu bir olaydır” (Ses Mecmuası). Dormen Tiyatrosu, yaz tatillerinde yurd içi turnelere çıkar, İzmit, Adapazarı, Eskişehir, Ankara, Konya, Adana, Gaziantep, İskenderun, Mersin, Antalya, Denizli, Nâzilli, İzmir ve Balıkesir gibi geniş bir çevre dolaşır. 1964-1965 tiyatro mevsiminde perdesini “Bulvar” komedisi ile açmışdı. (1965 Ocak) Hakkı GÖKTÜRK Dormen Tiyatrosunun Amblemi