İslâm îtikadınca mâlum pis hayvan; İstanbul civarında yabanîsı asırlar boyunca avlana gelmiş, ehlisi de gayri müslimler, bilhassa hırvat ve bulgarlar tarafından “Domuz damı” denilen hususî ağıllarda beslenmiş, domuz kasabları tarafından kesilmiş, yalnız Galatada gayri müslümlere, bu arada bilhassa frenk adı altında toplanmış avrupalı yabancılara satılmışdır. İstanbul ağzında mecâzen “sihhatli”, “kuvvetli”, “inadcı” anlamlarında kullanılır; misaller : İki hâneberdüş arasında : — Nasılsın ulan? — Domuz gibiyim!..  Bir hâneberduş benzeri bir küçüğü kolundan tutup sürükler : — Domuzluğu bırak da yürü.. yakmayayım canını.. Bu isimle darbi meseller, deyimler vardır, zengin hasisden bir para almaya “Domuzdan kıl koparmak” denilir; “Domuzla dolaşmakdan çalıya dolaşmak yeğdir”; “İt dişi domuz deresine”. Galatada meyhâneleri ile meşhur bir sokak kadimdenleri “Domuz Sokağı” adını taşırdı, 1934 Belediye Şehir Rehberinde adı “Haraccı Ali Sokağı”na çevrildi (B.: Domuz Sokağı).