Yapılarda kapuları, pencereleri, kapu ve pencere kasalarını yapan marongoz esnafına verile gelmiş bir isimdir; mobilya, ev eşyası marangozluğuna “ince marangozluk” adı verildiğine göre Doğramacılığa da bu sanatın kabası denilebilir. İstanbulun eski ahşab yapılarında, bilhassa saraylarda, saray gibi köşklerde, yalılarda doğramacılık, küçük Türk güzel sanatlarından biri denilecek kadar ince, zarif ve pek kiymetli eserler ortaya koymuşdur. Evliya Çelebi XVII. yüzyıl ortasında Vefâda Ekmekcizâde Ahmed Paşa Türbesi yanında büyük bir mirî Doğramacılar Kârhânesi bulunduğunu, burada 100 nefer doğramacı esnafının çalışdığını, “Sadefkârbaşı” unvânını da taşıyan “Doğramacıbaşı” nın da orada oturduğunu yazıyor. Hicri 1139 (M. 1726-1727) tarihli bir fermanda doğramacı dükkânları için şu hükümler vardır : “Doğramacı esnafı dükkânlarında talaş birikdiremez; dükkânlarında ateş yakamaz; ve dükkânlarında kalfa veya çırak yatıramazlar...”.