İstanbulun eski tulumbacılık âleminde Üsküdarın namlı yangın tulumbası sandıklarından biri; yalın tabanını kaldırım taşından esirgemeyen Usküdarlı pırpırı, bıçkın oğlanlardan pek çok seçkin tulumbacı uşak yetişdirmiş bir sandık ve koğuşdur (B.: Tulumbacılar); Mahalle tulumbalarının en parlaklarından biri olmakla kalmamışdı, Üsküdar Dâirelilerin ve Üsküdar Karakolluların kat kat üstünde idi. Semt halkı zengin idi; çocukları, gencleri arasından tulumbacılığa hevesliler çıksa da sandık reisleri ana baba hatırı sayarak onları kabül etmez, sandık kolu altında daltaban koşdurmazdı; kaldı ki o genclerin de hevesi yüreklerinde kalır, semtlerinin tulumba omuzdaşı olub âilelerini bednâm edemezlerdi. Bundan ötürüdür ki Doğancılar Tulumba Sandığına semt halkı evlâdları ile rağbet göstermedi ama, sandığı, kesesini açıp himâye etti ve Doğancılar Koğuşunda İstanbulun en kaçarlı, koşarlı tulumbacılarını toplamaya muvaffak oldu; hiç bir sandık tarafından tutulmamışlardır; kendilerine has terbiye ve irfan sâyesinde de, semtin ekseriyetini teşkil eden ümerâdam da dâimâ iltifat görürlerdi. Bu sandıkda uzun zaman Dökmeci Arab Osman ikinci, Mânici Arab Şükrü de birinci reislik yapmışlardı, Şükrü Reise “Küpeli Arab” derlerdi. Doğancılar sandığı hafif tulumbalar devrini yaşamadı; ağır çardaklı sandıkla...

İstanbulun eski tulumbacılık âleminde Üsküdarın namlı yangın tulumbası sandıklarından biri; yalın tabanını kaldırım taşından esirgemeyen Usküdarlı pırpırı, bıçkın oğlanlardan pek çok seçkin tulumbacı uşak yetişdirmiş bir sandık ve koğuşdur (B.: Tulumbacılar); Mahalle tulumbalarının en parlaklarından biri olmakla kalmamışdı, Üsküdar Dâirelilerin ve Üsküdar Karakolluların kat kat üstünde idi. Semt halkı zengin idi; çocukları, gencleri arasından tulumbacılığa hevesliler çıksa da sandık reisleri ana baba hatırı sayarak onları kabül etmez, sandık kolu altında daltaban koşdurmazdı; kaldı ki o genclerin de hevesi yüreklerinde kalır, semtlerinin tulumba omuzdaşı olub âilelerini bednâm edemezlerdi. Bundan ötürüdür ki Doğancılar Tulumba Sandığına semt halkı evlâdları ile rağbet göstermedi ama, sandığı, kesesini açıp himâye etti ve Doğancılar Koğuşunda İstanbulun en kaçarlı, koşarlı tulumbacılarını toplamaya muvaffak oldu; hiç bir sandık tarafından tutulmamışlardır; kendilerine has terbiye ve irfan sâyesinde de, semtin ekseriyetini teşkil eden ümerâdam da dâimâ iltifat görürlerdi. Bu sandıkda uzun zaman Dökmeci Arab Osman ikinci, Mânici Arab Şükrü de birinci reislik yapmışlardı, Şükrü Reise “Küpeli Arab” derlerdi. Doğancılar sandığı hafif tulumbalar devrini yaşamadı; ağır çardaklı sandıklar devrinin şöhreti oldu; bu sandığın aşağıdaki kadroları güçlükle tesbit edebildim : Birinci Reis — Arab Şükrü İkinci Reis — Arab Osman 1. takım — Öncüler : Yere batanlı Küçük Ali Sandalcı İrfan; ardcılar : Tabancı İbrahim ile Orospu İbrahim 2. takım — Öncüler : Sucu Kadri ile Büyük Mısdık: ardcılar : Tatar Bekir ile kardeşi Abdüssettar. Vâsıf HİÇ