Üsküdarda bu ismi taşıyan semtde pâdişahlara mahsus bir saraydı; bizzat sefere çıkmayan pâdişahların, sefere çıkan orduyu şehir dışından uğurlaması kadim bir devlet an’anesi di; Ordu bir batı seferine çıkdığında Davudpaşa Sarayından, bir doğu seferine çıkdığı zaman da bu Doğancılar Sarayından uğurlarlardı (B.: Davudpaşa Sarayı; Doğancılar Meydanı; Orduyu Hümâyun). Onyedinci asır ortasında Evliyâ Çelebi bu sarayın sâdece adını kaydetmekle yetinmişdir. Pâdişahların av maiyetinden olan doğancıların bir kısmının devamlı olarak bu Doğancılar Sarayında bulunduğunu söyliyebiliriz; Evliyâ, Üsküdarın bir mesîresi olarak gösterdiği Doğancılar Meydanından bahsederken : “Pâdişahlar Üsküdara göçdüklerinde cümle doğancılar buraya göçerler” dedikden sonra : “bir azîm kârhânedir” diyor, ifâdesi çok mübham olmakla berâber doğancıların doğan besleyip yetişdirdikleri, terbiye ettikleri yerlerden birinin de Doğancılar Sarayında bulunduğu anlaşılıyor. Bu saraydan zamanımıza en küçük bir iz kalmamışdır. Büyük Üsküdar Sarayı ile beraber kaldırıldığı tahmin olunabilir.