İkinci Abdülhamid devri sonlarında Üsküdarın en namlı kahvehânesi idi; o semtde altı kadar kahvehâne vardı, hiç biri bu meydan kahvehânesi kadar şenlikli değildi, aslında bir han kahvehânesiydi, fakat karşısındaki bağçesinin ortasında ulu bir atkestânesi ağacının dalları o bağçeyi şemsiye gibi örter, Üsküdarın her tarafından orada oturmak için müşteri gelirdi. Kahvecisi de güler yüzlü, tatlı dilli bir adamdı; ocakda kendisi durur, meydancılığı oğlu yapardı, o da gaayet dilber bir genc idi. Meşrûtiyetin ilânında delikanlı asker oldu, kahvehâne kapandı, baba oğul kahvecileri de Üsküdarda hiç gömedim. Vâsıf HİÇ