Eski tulumbacılık âleminde Üsküdar sandık ve takımlarından biriydi (B.: Tulumbacılar). Mahallenin nâmına izâfetle “Kadıaskerli !..” diye nâra atarlardı, gayret dayıya düşdü fehvâsınca yangınlara gider gelirlerdi. Asıl reisleri Yıkıcı İshak isminde seksenlik bir pîr idi, koğuşda yatar kalkar, yangınlara gitmez, sandığı delikanlılar kendileri idâre ederdi. İshak Baba gününü kahvehânelerde geçirir, geceleri de nevâlesini düzerek koğuşda kalenderâne demlenirdi. O zamanlar, 1890 ile 1895 arası, şunları lâtife yollu yazmış idim : Pir oldu Baba İshak Ammâ gönlü tâzedir Kaddî gerçi iki kat Aşkı bî endâmedir Bir kûşei meyhâne Bâde olmuş behâne İltilât şûhâne Sâki’i dilbâzedir Altın başak misâli Bir nice mah cemâli Toplamanın içmâli Meyli bir şehbâzedir (Maammâ) “Esma” çeker tâ beseher babamız Sıra gelir emsilede “tef’il”e Ardından da saz çalayım dir iken “Tef” düşürüb sırrın verir eliyle Maammâ “İsmâil” adını verir. Ünlü tulumbacılardan Hamamcının Dilâver bu sandığın uşaklarından idi (B.: Dilâver, Hamamcının). Vâsıf HİÇ