İstanbulda Sadırazam, Şeyhülislâm, Kaptanpaşa ve sâir vezirlerin ve taşrada vâlilerin husûsî kalem müdürleri, yazı işleri baş kâtipleri için kullanılmış bir deyimdir. Dîvan Efendileri bir devlet memuru olmayub hizmetindeki zâtın sâir kapu kulu halkından idiler, ücretlerini efendileri kendi keselerinden öderdi; hizmet ettikleri kimsenin gaayetle mahremi oledukları için, himâye ile dîvan efendiliğinden yüksek bir memuriyete tâyin edilirler, bu sûretle devlet kapusunda onlar için de bir yukselme yolu açılmış olurdu. Hüsnü KINAYLI