Türkiyede Cumhuriyet devrinin ilk yıllarına gelinciye kadar, memleket içinde nereden gelip nereye gittikleri bilinmiyen konar göçer oba çingeneleri asırlar boyunca teb’a olarak devletçe benimsenmişlerdir; kendi âlemlerine terkedilmiş, mutlak fakrü zaruret ve sefâlet içinde bir parya sınıf olarak yaşamışlardır; oba çingenelerine karşı Tanzimat adını verdiğimiz uyanık mutlakiyet, onu tâkib eden meşrûtiyet devirlerinde de ayni kayıdsızlık gösterilmiş, devlet nüfus kütüğüne kaydedilmemişler, onlara “nüfus kâğıdı”, “kafa kâğıdı” denilen nüfus hüviyet cüzdanı verilmemiş, doğum tarihleri, ölüm tarihleri, mikdarları meçhûl kalmış, dolayısı ile takvimsiz yaşamışlar, dört mevsim ile gündüzü ve geceyi bilmişlerdir; ve askere alınmamışlardır. Oba çingenelerinin Türkiye nüfusuna kaydı hicrî 1341, milâdî 1923 yılında yapılmışdır. Devrin mizah gazetelerine de fıkra ve karikatür konusu olmuşdur. Hüsnü KINAYLI — Yürü Kocaoğlan, biz de nüfusa kaydolunacağız!... (Karikatür: Münif Fehim, Akbaba, 1923)