Zamanımızda pek yapılmıyor; bir çeşid lokum şekerinin adı, içine fıstık konmaz, dâima sâde ve gül kokulu olurdu, gaayet küçük doğranır, kesilir ve iki seferde pişirildiği için elâstikiyeti çok sert olurdu, dişlenir ise öylesine yapışır ki dişler kenedlenir, ağız ancak el müdahalesi ile açılabilir. Çifte kavurlmuş, ağız içinde eritile eritile yenilir, hem tadından, hem kokusundan uzunca bir zaman zevk alınırdı. On dokuzuncu asır başında yaşamış meşhur mirasyedilerden Veliefendizâde, sûreti mahsûsada yapdırttığı çiftekavrulmuşu alelâde lokum şekeri büyüklüğünde kestirirmiş, misâfirlere ikram edildiğinde, herkes boş bulunur, şekeri ağzına atınca yemek üzere dişlediğinde dişlerini kurtaramazlar, ağızlar kapanır, lokuma çekmek için ellerini kullanmaya da sıkılırlar, Velefendizâde de “Ne oldunuz efendim.... hepiniz susuverdiniz... konuşsanıza canım!”. diyerek alay edermiş. Tahsin KAYA