Güzel bir yüzün herhangi bir yerinde karar büyüklükde bir ben, hüsün, cemal âşıkları indinde dâima makbul olmuşdur. On sekizinci asrın ilk yarısında Lâle Devrinde, esnafdan olsun kibardan olsun delikanlıların yüz tuvaletinden yanyan, yahud yüzün iki yerinde bulunan iki ben, “çifte ben” adı ile moda olmuşdu, kurdetten tek benli civanlar ikincisini lâdenden sun’î olarak kondururlar, hiç bensizler, yüzlerinde yakışdırdıkları yerlere iki lâden ben yapışdırırlardı ki, o devrin büyük şâiri Nedim, çifte benli süslü bir delikanlı (B.: Delikanlı) şu mısrâlarla tasvir ediyor (B.: Ben, cild 5, sayfa 2490). Sinemi deldi bugün bir âfeti çarpâreli Gül yanaklı gülgülî kerrâkeli mor hâreli Çifte benli sîm gerdenli güneş ruhsâreli Gül yanaklı gülgülî kerrâkeli mor hâreli Bir civan kaaşı sarık sarmış efendim bâşına Sürme çekmiş ıtrı şâhiler sürünmüş kaaşına Şimdi girmiş dahi tahminimde onbeş yâşına Gül yanaklı gülgülû kerrâkeli mor hâreli Kudretden benli civanlar, istisnâsız “Benli” lâkabı ile anılmışlardır.