Eski İstanbul hayatından aşağıdaki renkli, canlı, şirin sahneyi Evliya Çelebi’den naklediyoruz: “Esnaf çiftçiyan dükkânları yokdur, ama İstanbulun dört kadılık yerine (Nefsi İstanbul, Eyyub, Galata, Üsküdar Kadılıkları) 26.000 tarla tahrir olunub 57.000 çiftçi sayılmışdır. Pirleri Hazreti Âdemdir, ama Peygamberimiz asrında pirleri Hazreti Deyyas (?) bin Ömerül Harrâs (?) dır. Hazreti Ali kemerini bağladı, kabri Havran sahrasındadır. Ağaları, Bostancıbaşının emrinde Terekecibaşıdır. Bu köylü tâifesi yâni ekinciler ayaklarında çarıklar, omuzlarında aba, kebe, günâgûn hırkalar, başlarındaki külâhlarını envâi teller ile süsleyip niceleri sığırları ve mandaların boynuzların altun varaklar ile kaplayıp ve üzerlerine siyah çullar atub, öküzleri boyunduruk ile çifter çifter sabana pulluğa koşarlar, ellerinde nodul, üvendire, değren saban sürer gibi sürüb: - Ekmek benden bereket senden, ver Allahım ver!... diye bağrışırlar, boğazlarında torbalarla tohumluk buğday, alayı seyreden halkın üzerine avuç avuç serperek: - Benim elim değil, Âdem babanın elidir!... yâ Rabbi, bereketli Halil İbrahim ver!... diye güruh güruh geçerler.” (Evliyâ Çelebi).