Geçen asır sonlarında Beyoğlunun en namlı fuhuş yataklarından biri; 1934 Belediye şehir Rehberinde “Eski Çiçekçi Sokağı” ismi ile gösterilmiştir: İstiklâl Caddesi (Beyoğlu Caddei Kebiri) ile Yeniçarşı Caddesi arasında uzanır, Sen-t-antuvan (Saint Antoin) Katolik Kilisesinin bağçe duvarı yanından geçer. Beyoğlunun ilk umumhâneleri, 1855 den, Kırım Harbinden sonra, gayri müslim azınlıklara mensub uygunsuz kadınlar tarafından Yeniçarşı Caddesi ile bu Çiçekçi Sokağında açılmışdır ki, o zamanlar Katolik Kilisesinin yerinde tiyatrosu, gazinosu ve kumarhânesi ile pek meşhur bir eğlence yeri olan Konkordiya bulunuyordu (B.: Konkordiya). Galatasarayı Mektebi Sultanisine çok yakın olduğu için önce Yeniçarşı Caddesindeki umumî evler kaldırılarak sâhib ve sâhibeleri ile sermâyeleri Abanoz Sokağına nakledildi (B.: Abanoz Sokağı); bir müddet sonra da Konkordiyanın yerine kilise inşâ edilince Çiçekçi Sokağı temizlendi ve adı değiştirilerek Linardo Sokağı oldu; 1934 Belediye Şehir Rehberi tanzim olunur iken de, bilhassa Beyoğlunda münâsebetsiz yabancı isimler taşıyan pek çok sokakla beraber Linardo adı da “Eski Çiçekçi” olarak tebdil edildi. Çiçekçi Sokağındaki kötü evleri işletenler, yukarda da kaydettiğimiz gibi büyük çoğunlukla rumlarla ermenilerdi; içlerinde iki evin sermayei şenâati de uygu...

Geçen asır sonlarında Beyoğlunun en namlı fuhuş yataklarından biri; 1934 Belediye şehir Rehberinde “Eski Çiçekçi Sokağı” ismi ile gösterilmiştir: İstiklâl Caddesi (Beyoğlu Caddei Kebiri) ile Yeniçarşı Caddesi arasında uzanır, Sen-t-antuvan (Saint Antoin) Katolik Kilisesinin bağçe duvarı yanından geçer. Beyoğlunun ilk umumhâneleri, 1855 den, Kırım Harbinden sonra, gayri müslim azınlıklara mensub uygunsuz kadınlar tarafından Yeniçarşı Caddesi ile bu Çiçekçi Sokağında açılmışdır ki, o zamanlar Katolik Kilisesinin yerinde tiyatrosu, gazinosu ve kumarhânesi ile pek meşhur bir eğlence yeri olan Konkordiya bulunuyordu (B.: Konkordiya). Galatasarayı Mektebi Sultanisine çok yakın olduğu için önce Yeniçarşı Caddesindeki umumî evler kaldırılarak sâhib ve sâhibeleri ile sermâyeleri Abanoz Sokağına nakledildi (B.: Abanoz Sokağı); bir müddet sonra da Konkordiyanın yerine kilise inşâ edilince Çiçekçi Sokağı temizlendi ve adı değiştirilerek Linardo Sokağı oldu; 1934 Belediye Şehir Rehberi tanzim olunur iken de, bilhassa Beyoğlunda münâsebetsiz yabancı isimler taşıyan pek çok sokakla beraber Linardo adı da “Eski Çiçekçi” olarak tebdil edildi. Çiçekçi Sokağındaki kötü evleri işletenler, yukarda da kaydettiğimiz gibi büyük çoğunlukla rumlarla ermenilerdi; içlerinde iki evin sermayei şenâati de uygunsuz rum delikanlıları idi, saç uzatırlar, pencerelerde, kapu önünde, civar kahvelerde kadın kılığında oturur ve civar sokaklarda da o kılıkla dolaşırlardı; bütün evlerin uşakları da aynı boydan gençler ile adamlardı. Mâhud sokağın kadınlarına “Çiçekçi Yosmaları”, “Çiçekçinin gülleri” denilirdi. Bu sokağı Yeniçarşı Caddesi ile olan kavuşağında sokağın adına nisbetle anılan bir koltuk meyhâne vardı ki, orası da bir umumhâneden farksız, dârülnedvei haşarâtı rum idi. Çiçekçi, hemen hergün bir kaç zabıta vak’asına, sık sık da kanlı hâdiselere cinâyetlere sahne olmuş bir sokakdır.