GÖKSU DÖRTKARDEŞLER MEVKİİ VE GAZİNOSU – Göksu Deresinde sandalla çıkılabilen son noktadır, derenin suyu,bu mevkiiden sonra sandal yüzemeyecek kadar sığlaşır. Elliden fazla çitlenbik ağacını gölgesi altında çok lâtif bir yerdir;mevkiie adını veren, bir kökden çıkmış,yükselmiş dört ulu çılardır ki, biri geçen asır sonlarında yıldırım isâbeti ile yanmış,üçü kalmışdır. Bu güzel yerde geçen asır sonlarında bir kır gazinosu açılmışdır, gazinoyu ilk açan bir rum olup adı tesbit edilemedi. 1969 da İsmail Kosif adında Rizeli bir iş adamı tarafından işletilmeye başlanmışdır. Emsâli yerlere benzer Kendi yemekleri ile gelenler, gazinoya bir ücret ödeyerek oturabilirler ;elbet ki yeri korumak için yemek ve içki olarak da gazino büfesinden bazı istihlâkler yapmak toplum hayatı terbiyesi icâbıdır. Yaz mevsiminin en sıcak günlerinde küfür küfür rüzgârlı ;haftanın çoğu günlerde tenhâ, bilhassa öğleden evvel sîne bülbülü bir sevgili ile gelinip başbaşa,mütecessis gözlerden uzak,huzur içinde oturulacak, sevişilecek, bir lokma bir şey yiyerek, bir kaç yudum da içki ile neş’e tahsil edilecek bir gazinodur. Buraya Baruthâne caddesinden yaya veya araba ile, dereden sandalla gelinir; derenin öbür yakasındaki Elmalı Bendi yolu ile de, dere üzerinden, iki yanı korkuluksuz kazıklar üstüne atılmış tahtalar...

GÖKSU DÖRTKARDEŞLER MEVKİİ VE GAZİNOSU – Göksu Deresinde sandalla çıkılabilen son noktadır, derenin suyu,bu mevkiiden sonra sandal yüzemeyecek kadar sığlaşır. Elliden fazla çitlenbik ağacını gölgesi altında çok lâtif bir yerdir;mevkiie adını veren, bir kökden çıkmış,yükselmiş dört ulu çılardır ki, biri geçen asır sonlarında yıldırım isâbeti ile yanmış,üçü kalmışdır. Bu güzel yerde geçen asır sonlarında bir kır gazinosu açılmışdır, gazinoyu ilk açan bir rum olup adı tesbit edilemedi. 1969 da İsmail Kosif adında Rizeli bir iş adamı tarafından işletilmeye başlanmışdır. Emsâli yerlere benzer Kendi yemekleri ile gelenler, gazinoya bir ücret ödeyerek oturabilirler ;elbet ki yeri korumak için yemek ve içki olarak da gazino büfesinden bazı istihlâkler yapmak toplum hayatı terbiyesi icâbıdır. Yaz mevsiminin en sıcak günlerinde küfür küfür rüzgârlı ;haftanın çoğu günlerde tenhâ, bilhassa öğleden evvel sîne bülbülü bir sevgili ile gelinip başbaşa,mütecessis gözlerden uzak,huzur içinde oturulacak, sevişilecek, bir lokma bir şey yiyerek, bir kaç yudum da içki ile neş’e tahsil edilecek bir gazinodur. Buraya Baruthâne caddesinden yaya veya araba ile, dereden sandalla gelinir; derenin öbür yakasındaki Elmalı Bendi yolu ile de, dere üzerinden, iki yanı korkuluksuz kazıklar üstüne atılmış tahtalardan bir köprücük ile bağlıdır. Şu beyitler geçen asır sonlarında yaşamış Âşık Derviş İbrahimindir: Göksudaki Üçkardeş, Dörtkardeş, Beşkardeşler ; Nemize gerek canım, biz geldik iki kardeş . Öpüşür koklaşırlar bir kökde tam üç çınar , Benim de âguuşumda bıçkınlardan bir serkeş. Ne engel var ne rakib, kimsecik yok arada, Tâbesabah efendim çakılmaz mı burada . Urum meyhânecinin gözü sâde parada , Muhabbet kumarında zar attım geldi düşeş . Bir yanda çayır çemen, bir yanda koca dere , Bütün esbâbı safâ işte gelmimş bir yere , Soyunalım gel dedim çapkınım biradere , Yıkandık biz Göksuda henüz doğmadan güneş .