Fâtihin Çırçır semtini mahvetmiş bir ateş âfetidir; çoğu orta halli âile meskenleri olmak üzere 1500 binâ yanmış. Fâtih Camii dersiamlarından Konyalı Âtıf Efendi, binden fazla âileyi yuvasından külü üstünde bırakarak perişan etmiş bu yangın karşısındaki teessürünü manzum olarak ifade etmiş ve aşağıdaki manzûmesi, o devrin büyük kıymet taşıyan dinî mecmualarından “Beyânülhak” da neşredilmişdir: Beş on gün evvel tâbı lehibi gaddârın Eliyle hırpalanan hânümânı pür helecan Bu gün şedâidi bârânı girye girdârın Mesâibiyle çadırlarda muzdarıb, lerzan. Ya bir cidârı siyâhın melâzı bîsûdu Medârı tesliyet olmuş nüfûsi âileye Veyâ harâbelerin bir kenârı mesdûdu Küşâde hâne bilinmiş hayâtı hâileye Kışın leyâli sefidinde müncemid hâki Firâşı nerme bedel bisteri emel bulmuş Civârı külbede bir düzce rengi nemnâki Vesâde şekline koymuş, rehîni mevt olmuş. Şitâ, saçar savurur berd ü berfi şiddetle Havâ, hücûmi anîfiyle dehri inletiyor Keh ızdırâbı mâişetle, keh bürûdetle Zaman, zavallıları göz göre helâk ediyor Gelen geçen soğuğun germîi elîminden Bir inzivâ gelir ârâma azmider koşarak Gönül ferahlı, leülhamd evde âile şen Harâbezâre mürüvvetle kim dönüb bakacak. Geçen gün bir seher erkendi çıkdım şevki tâetle Sular donmuş, çamurlar taş kesilmiş, bir merâretle. Eser lâyenkatî bâdı şitâ sabrı sü...

Fâtihin Çırçır semtini mahvetmiş bir ateş âfetidir; çoğu orta halli âile meskenleri olmak üzere 1500 binâ yanmış. Fâtih Camii dersiamlarından Konyalı Âtıf Efendi, binden fazla âileyi yuvasından külü üstünde bırakarak perişan etmiş bu yangın karşısındaki teessürünü manzum olarak ifade etmiş ve aşağıdaki manzûmesi, o devrin büyük kıymet taşıyan dinî mecmualarından “Beyânülhak” da neşredilmişdir: Beş on gün evvel tâbı lehibi gaddârın Eliyle hırpalanan hânümânı pür helecan Bu gün şedâidi bârânı girye girdârın Mesâibiyle çadırlarda muzdarıb, lerzan. Ya bir cidârı siyâhın melâzı bîsûdu Medârı tesliyet olmuş nüfûsi âileye Veyâ harâbelerin bir kenârı mesdûdu Küşâde hâne bilinmiş hayâtı hâileye Kışın leyâli sefidinde müncemid hâki Firâşı nerme bedel bisteri emel bulmuş Civârı külbede bir düzce rengi nemnâki Vesâde şekline koymuş, rehîni mevt olmuş. Şitâ, saçar savurur berd ü berfi şiddetle Havâ, hücûmi anîfiyle dehri inletiyor Keh ızdırâbı mâişetle, keh bürûdetle Zaman, zavallıları göz göre helâk ediyor Gelen geçen soğuğun germîi elîminden Bir inzivâ gelir ârâma azmider koşarak Gönül ferahlı, leülhamd evde âile şen Harâbezâre mürüvvetle kim dönüb bakacak. Geçen gün bir seher erkendi çıkdım şevki tâetle Sular donmuş, çamurlar taş kesilmiş, bir merâretle. Eser lâyenkatî bâdı şitâ sabrı sükûn bilmez Bürûdet gayza gelmiş, her dakika artar eksilmez Fenerler neşrider bir nûru mühtez rehgüzerlerde Temevvüc rûnümâ her cismi tâbişdârı ahterde Bürünmüşdüm kemâli ihtimâmü fartı verzişle Giderken Fâtihe bir hâli işmi’gâzü lerzişle Sağımda bir arsanın sahnı kesîfinde Konulmuş bî nevâ bir külbecik... savnı nahîfinde Barınmk istemiş bir hâne halkı zârü pür şiven Yazık bîçâreler evvelce hep me’lûfi râhetken Firâşı istirahâtden hazîzi hâke düşmüşler Kül olmuş muntafi bir âteş üstünde üşüşmüşler Acıklı bir figan yükseldi: Dondum anne! Yavrum gel! Çekil kız, kardeşin gelsin, ısınsın olma git engel! Gel Ahmed... gel ısın yavrum... havalar serd olur iken Şu sözlerle kadın ahvâli cümle cümle söylerken Uzaklaşdı fakat kalbimde hâlâ bir teessürdür Devam eyler... Derim yâ Rab, zaman ağlattı, sen güldür!...