1899 yılı ekim ayında bir gece Kocamustafapaşa çarşısını heyecan ve dehşete düşürmüş bir vak’adır, fransızca Servet Gazetesi “Molièr’e konu olmaya lâyık” başlığı altında neşretmiştir. Çarşıda edeb ve nâmusu ile tanınmış Kastamonulu helvacı Aziz Ağa, hemşehrisi olan Hasan adındaki mürâhik çırağı ile beraber dükkânın üstündeki bekâr odasında yatmaktadır ve odada karanlıkda yatarlar. Bir gece çırak Hasan rüyâsında iki haydudun hücumuna uğrar, haydudlar oğlanı altlarına alıp boğmaya çalışırlar, Hasan da rüyâsının ağırlığı altında boğuk boğuk feryâda başlar. Çırağının o boğuk iniltilerine uyanan helvacı Aziz Ağa karanlıkda ve uyku sersemliği içinde: “Dükkâna hırsızlar girdi. Hasanı boğuyorlar!... Onun işini bitirince beni boğacaklar!...” der, kendi canının kaygusuna düşüb usulca yatağından çıkar ve el yordamı ile merdiveni bulursa da korkudan muvâzenesini kaybeder, merdivenden aşağı yuvarlanır, aşağıda bir camekân üstüne düşerek, kıralan cam ile ellerinden, ayaklarından ve yüzünden yaralanır ve “İmdâd!... hırsız var!...” diye bağırmağa başlar. Bu sefer ustasının sesine çırak uyanır, “Dükkâna hırsız girmiş, ustamı boğuyor!...” diyerek hemen yardım için aşağı iner, karanlıkda, yerde yatan ustasına çarpar, o da yere yuvarlanır. Bu gürültülere ve feryatlara komşu dükkânlarda yatan esnaf ...

1899 yılı ekim ayında bir gece Kocamustafapaşa çarşısını heyecan ve dehşete düşürmüş bir vak’adır, fransızca Servet Gazetesi “Molièr’e konu olmaya lâyık” başlığı altında neşretmiştir. Çarşıda edeb ve nâmusu ile tanınmış Kastamonulu helvacı Aziz Ağa, hemşehrisi olan Hasan adındaki mürâhik çırağı ile beraber dükkânın üstündeki bekâr odasında yatmaktadır ve odada karanlıkda yatarlar. Bir gece çırak Hasan rüyâsında iki haydudun hücumuna uğrar, haydudlar oğlanı altlarına alıp boğmaya çalışırlar, Hasan da rüyâsının ağırlığı altında boğuk boğuk feryâda başlar. Çırağının o boğuk iniltilerine uyanan helvacı Aziz Ağa karanlıkda ve uyku sersemliği içinde: “Dükkâna hırsızlar girdi. Hasanı boğuyorlar!... Onun işini bitirince beni boğacaklar!...” der, kendi canının kaygusuna düşüb usulca yatağından çıkar ve el yordamı ile merdiveni bulursa da korkudan muvâzenesini kaybeder, merdivenden aşağı yuvarlanır, aşağıda bir camekân üstüne düşerek, kıralan cam ile ellerinden, ayaklarından ve yüzünden yaralanır ve “İmdâd!... hırsız var!...” diye bağırmağa başlar. Bu sefer ustasının sesine çırak uyanır, “Dükkâna hırsız girmiş, ustamı boğuyor!...” diyerek hemen yardım için aşağı iner, karanlıkda, yerde yatan ustasına çarpar, o da yere yuvarlanır. Bu gürültülere ve feryatlara komşu dükkânlarda yatan esnaf ayaklanır, fenerlerle sokağa fırlarlar ve helvacı dükkânının önünde: “Aziz Ağa!... Hasan!... ne oluyor!” diye bağrışmaya başlar; Aziz Ağa, karanlıkda Hasanı görmediği için: “Yetişin ümmeti Muhammed, hırsızlar Hasanı boğdular!” diye bağırır. Hasan ise, rüyâsından bî haber: “Eyvah... Ustam aklını oynatmış!...” der ve hemen koşub kapuyu açar. Çarşılı fenerlerle helvacı dükkânına girince evvelâ yaralı Aziz Ağanın yardımına koşulur; adamcağız: “Hasanımı öldürdüler!...” diye çırpınırken çırak teessüründen ağlıyarak: — Ustacığım!... sana ne oldu?!... beni kim öldürdü?! Der. Çırak Hasanın bir rüyâ görmüş olduğu ancak o zaman anlaşılır. Vak’aya komşulardan kimi güler, kimi de “deliler gece yarısı bütün esnafı ayağa kaldırdı” diye kızar, bir kısım şübheciler de: “Bu işin içinde bir bit yeniği var ama anlıyamadık!...” der. Helvacı Ağa da o geceden itibâren yatdıkları odada bir küçük lâmba bulundurmaya başlar. Bibl. : Servet Gazetesi.