Dünyanın her tarafında her büyük şehirde olduğu gibi İstanbulda da fotoğrafın icâdı ile yayılmasından zamanımıza kadar, çırılçıplak, müstehcen kadın ve erkek resimleri satışı hâyasız güruhu için kârlıca geçim yolu olmuşdur.Fotoğrafçılığın çok ilerlemiş bulunduğu şu zamanımızda ise müstehcen çıplak resimlerin Avrupadan ve Amerikadan gümrük ve ahlâk zâbıtası kacağı olarak gelenleri içinde, aynı zamanda sanat eseri kıymetini yaşıyanları vardır. Bu resimler erkek ve kadın olarak ikiye ayrıldıkdan başka, tek, çift ve çok figürlü müstehcen portre ve müstehcen kompozisyonlar olarak tasnif edilebilir.Hâlen vitrini çok zengin, alıcısının ekseriyeti şımarık yeni zenginler, mantar gibi milyonerlerin oğul ve kızları “âsi gençlik”, satıcıları da kibar ve zarif sosyete meyhânecileri, kirâlık nigâr ve civan simsarlarıdır; idhal malı çıplak resimler sâdece gözler için, yerli resimler ise görüb beğendikten sonra resmin sâhibini de getirtmek üzere satın alınırlar. Hâlen bu ceşid resimlerden orta tabaka eline düşebilenler alelâde idhal mallarıdır.Yerli malı resimler, kalantor seks prodüktörlerinin satış ve tevzi inhisârındadır. Yakın geçmişde ise, çıplak resimcilik bayağı avami bir iş idi. Sermed Muhtar Alus böyle resim satıcılarından bir mûseviyi şöyle anlatıyor: “Sirkecinin Ali Efendi, Süslü, Ne...

Dünyanın her tarafında her büyük şehirde olduğu gibi İstanbulda da fotoğrafın icâdı ile yayılmasından zamanımıza kadar, çırılçıplak, müstehcen kadın ve erkek resimleri satışı hâyasız güruhu için kârlıca geçim yolu olmuşdur.Fotoğrafçılığın çok ilerlemiş bulunduğu şu zamanımızda ise müstehcen çıplak resimlerin Avrupadan ve Amerikadan gümrük ve ahlâk zâbıtası kacağı olarak gelenleri içinde, aynı zamanda sanat eseri kıymetini yaşıyanları vardır. Bu resimler erkek ve kadın olarak ikiye ayrıldıkdan başka, tek, çift ve çok figürlü müstehcen portre ve müstehcen kompozisyonlar olarak tasnif edilebilir.Hâlen vitrini çok zengin, alıcısının ekseriyeti şımarık yeni zenginler, mantar gibi milyonerlerin oğul ve kızları “âsi gençlik”, satıcıları da kibar ve zarif sosyete meyhânecileri, kirâlık nigâr ve civan simsarlarıdır; idhal malı çıplak resimler sâdece gözler için, yerli resimler ise görüb beğendikten sonra resmin sâhibini de getirtmek üzere satın alınırlar. Hâlen bu ceşid resimlerden orta tabaka eline düşebilenler alelâde idhal mallarıdır.Yerli malı resimler, kalantor seks prodüktörlerinin satış ve tevzi inhisârındadır. Yakın geçmişde ise, çıplak resimcilik bayağı avami bir iş idi. Sermed Muhtar Alus böyle resim satıcılarından bir mûseviyi şöyle anlatıyor: “Sirkecinin Ali Efendi, Süslü, Nefâset gibi lokantalarında; İştaynbruh ve İstasiyon birahânelerinde, Haleb, Meriç, Edirne otelleri ile benzerleri otellerin kahvehânelerinde arşın surat, ölü benizli, iri burunlu, avurdu avurduna çökük, fakat kılık kıyafeti düzgünce bir burma bıyıklı mekik dokur, elinde camlı bir kutu, esanslar, lavantalar, bıyık kozmatiği, bıyık tarağı, ceb aynası falan satardı. Lûgatlar paralar, bülbül gibi fransızca konuşur, azametinden de geçilmez, velâkin yere bakar, yürek yakarlardan; adamını gördü mü derhal gözleri parlar, yanına damlar, usulca bir göz işmarı ile: — Yuzel karpostallarım var, vereyim mi yozum!?... diyerek ceketinin iç cebindeki Kâğıdhâne, Göksü. Sultanahmed’de ki Alman Çeşmesi gibi birkaç karpostalın arasında sakladığı çıplak kadın resimlerini gizlice gösterir, yüz buldu mu: — Daha ekstrasını istersin yozum?... öyleysem buyur yüz numaraya, orada rahat rahat bak!... diyerek alış verişi yapıverirdi...” Bu konuda Vâsıf Hiç’in verdiği notlar ise gaayetle şayânı dikkattir, Hoca merhum şöyle anlatıyor: “Gençliğimde, 1885 ile 1890 arasında müstehcen çıplak resim satan üç adam tanıdım, biri Turşucu David, akşamları bir boy Kumkapu meyhânelerinde görünür, oradan Gedikpaşa üstünden Sirkeciye, Balıkpazarına iner, ve geç vakte kadar oralarda kalırdı. İkincisi yine bir mûsevi, seyyar lavantacı, tarakcı, aynacı Avram; Galatada Rıhtım boyunda, Tophâne Caddesinde, Domuz sokağı ve emsâli sokaklarda dolaşırdı. Üçüncüsü de Beyoğlunda rum Tomas Efendi... siyah melon şapkalı, altın kelebek gözlüklü, fransız kesimi keçi sakallı, meyhâne, birahâne dolaşır; tezgâh başında demlenir, gören bir yabancı herifi doktor, diplomat sanırdı; herkesden iyi muamele görür ve belli müşterileri tarafından; — Müsü Tomas... gel bakalım birer tek atalım!... diye bir masaya çağırır ve cebindeki resimler de o zaman meydana çıkardı. Tomas’ın diğer resimcilerden farkı, resimlerinin hepsinin yerli, sahibi oluşu idi. Tutulduğu bir şıkırdım veya kahbenin: “Aman yeni bir resmi çıkdı mı?” diye avuçlar dolusu para sayarak bir kişinin çıplak resimlerinden koleksiyon yapanlar çokdu,bu meraklılardan biri de Üsküdarlı Âşık Râzi idi, Galatada Sakallı Yorgo’nun balozunun sermâyei şenaati Karadağlı Mirko adında bir dilberin uryan resimleri için şu kadar altın verdiğini söylerdi ki, Mirko’nun kendisini satsalar o paranın onda biri etmezdi...”