Kasımpaşa’nın üstünde büyük Kulaksız Mezarlığı mezarcısı; 1941 de seksen yaşında olarak ölgü ve mezacılığı oğlu Hâşim Çeviker’e bırakdı, ki bu âile aynı mezarlıkda bir buçuk asırdanberi, en az beş kuşak boyunca mezarcılık edegelmektedir. Kâmil Çeviker son günlerine kadar gaayet sağlam bir hâfızaya sâhibdi ve ölüm edebiyatı üzerine mahfûzâtı çok zengindi; vakitsiz ölümleri ile muhitlerinde derin acılar uyandırmış nevcivanlar, gelinlik kızlar, yeni gelinler, lohusalari âşıklar, mâşuklar, aşk yüzünden intiharlar ve cinâyetler, içki kurbanları, kazâ kurbanları, kabadayılık ve külhanbey yolunda can verenler, yine aynı kopukluk yolunun kurbanı olmuş tulumbacılar üzerine türlü hâtıralar, fıkralar, vak’alar, nakleder, destanlar, semâîler, türküler, mersiyeler okurdu. Bildiklerini duyduklarını kalem diline veremeden ölümü İstanbul hayatı ve tarihçesi bakımından büyük kayıb olmuşdur.