Geçen asır ortalarında yaşamış, kim olduğunu tâyin edemediğimiz ricalden İzzet Bey adında bir zâtin habeşî yahud zencî dadısı; devrin şâirlerinden Fatin’in kalemi ile yazılmış bir ölüm tarihi kıtası ile adı edebî kütüğümüze geçmişdir: Gitti İzzet Bey Efendinin âzize dâdısı Zâtine ömrü tavîl eyliye ihsan Allâh Dâimâ Hakka ibâdetle geçirdi vaktini Azmü cezm etmiş itmemeye cürmü günâh Sinni elliye resîde olıcak hastalanıb Oldu bir hâhiş ile âzimei kurbi ilâh Merkadi pâkine düşdükçe yolun ruhu içün Oku ihlâs ile bir fâtiha ey dil âgâh Düşdü tâhir gibi bir misli bulunmaz târih Çeşmiâfet Kadını kıldı felek ifnâ âh H. 1283 (M. 1866-1867) Şâirin bu kıt’ası, eski İstanbul evlerinde, konaklarında emekdar dadıların gördüğü büyük hürmet ve itibâra çok güzel bir misâldir.